گزارش، تصاویر و ویدئوهایی از صعود آزیتا اخترخاوری به قله کلیمانجارو

آزیتا اخترخاوری، کوهنورد زرتشتی، به مناسبت جشن سپندارمزدگان به قله کلیمانجارو، بام قاره آفریقا، با ارتفاع ۵۸۹۵ متر صعود کرد.

گزارش و تصاویری که این بانوی کوهنورد، برای سایت برساد ارسال کرده است، را می توانید در ادامه مطلب بخوانید:

به نام خالق کوهستان

صعود به قله کلیمانجارو (بام قاره آفریقا) با ارتفاع ۵۸۹۵ تقدیم به همه بانوان و مادران نیکِ سرزمین اهوراییمان ایران

آزیتا اخترخاوری، بانوی کوهنورد زرتشتی به مناسبت خجسته جشن سپندارمزگان ، روز مهرورزی ایرانیان ، روز شادمانی زمین، جشنی به سپندینگی نام مادر، صعود به قله ۵۸۹۵ متری «کلیمانجارو» را با دل‌نوشته‌ای سرشار از مهر، به پیشگاه مادر، مهربان‌ترین مهربانان که همتا ندارد، نماد پایداری‌، استقامت و همه بانوان ایران‌زمین تقدیم می‌کند .

در اوستا یَسن‌ها، هات سی و هشتم می خوانیم :

ای اهورامزدا،

اینک، زمین را می ستاییم؛

زمینی که ما را در برگرفته است.

و زنان را می ستاییم؛

زنانی که از آشا پیروی می کنند

و از آن تو بشمار می آیند .

پنجمین روز از ماه اسفند در گاهشمار مزدیسنی برابر با بیست‌ و نهم بهمن ماه در تقویم رسمی کشور جشن اسفندگان نام گرفته، جشنی برای نکوداشت روز زن ،روز مهر و فروتنی است. و نیز  زمین در باور ایران باستان، زن است، چرا که زن و زمین هر دو نماد باروری و زایش و بخشندگی‌اند و برای من وجود پر مهر مادرم شهلا شهریوری (حکم صعودم را به پاس همدلی و همیاری در شرکت صعود حداقل ۳۰ قله و نیز آماده‌سازی قبل کلیمانجارو ، به تو تقدیم می‌کنم ) و یاد خواهرهای گلم آرمیتا و آنیتا و عزیز خاله، آندیای دوست داشتنی که همواره مانند چوب جادویی ، علاقه‌‌ و مسیرم به طبیعت و کوه را با نور و روشنایی رنگین کرده‌اند .

چه زیبا ویلفرد پترسون می‌گوید : در کنار آنهایی باش که نور می آورند و جادو می کنند. آنها که با چوب جادویی کلام، گفتار، نگاه ، رفتار و منشِ ویژه خودشان تو و جهان را متحول می کنند و همه بازی‌ها را به هم می‌زنند . کسانی که قصه های زیبا می گویند و تو را به چالش می‌کشند و تغییرت می دهند… کسانی که به تو اجازه نمی دهند که خودت را دست کم بگیری و افق زندگی ات را کوچک بپنداری . این جادوگران با قلب‌های تپنده و پر شور… قبیله اصلی تو هستند و باید کنارشان بمانی …

گزارش سفر ۱۰ روزه و صعود به قله کلیمانجارو با ارتفاع ۵۸۹۵ واقع در کشور تانزانیا و بلندترین قله قاره آفریقا

قبل از سفر: برای ورود به قاره آفریقا واکسن تب زرد الزامی است. همچنین مصرف ۷ تاقرص‌ پیشگیری از مالاریا را می‌بایست از دوهفته قبل سفر شروع نمود. تهیه این قرص‌ها با استفاده از پاسپورت امکان‌پذیر است. همچنین قبل از سفر لیست لوازم مورد نیاز در اختیار شرکت‌کنندگان قرار داده می شود. با توجه به این که کیسه‌بارها را باربرها حمل می‌کنند باید توجه نمود سقف مجاز وزن هر کیسه بار حدودا ۱۵ کیلوگرم است. با توجه به احتمال بارش، برای جلوگیری از خیس شدن لوازم ََش، توصیه شد تمامی وسایل در نایلون‌های مجزا قرار گرفته و سپس در کیسه‌بار جا ساز شوند. از نظر آمادگی جسمانی و آماده‌سازی، رفتن به قله توچال و دماوند پیشنهاد می‌شود .

مسیرهای صعود : قله کلیمانجارو ۹ مسیر صعود دارد که ۵ مسیر مارانگو، ماچامه، رونگایی، لماشا و موکا از بقیه معروف‌تر هستند. این مسیرها هر کدام بین ۵ تا ۹ روز به طول می‌انجامند. کوتاه‌ترین مسیر، مسیر مارانگو است. همچنین تنها در این مسیر امکان استفاده از لوژهای چوبی پارک ملی کلیمانجارو وجود دارد. لذا این مسیر برای صعود انتخاب شد.

آب و هوای قله کلیمانجارو می تواند از بسیار گرم تا بسیار سرد در همان روز متفاوت باشد، اگرچه تغییرات دمایی گسترده ای را از فصلی به فصل دیگر تجربه نمی کند. در عوض، دمای هوا در کوه کلیمانجارو بیشتر با ارتفاع و تاریخ روز تعیین می شود. در کوهپایه، میانگین دما در حدود ۲۱ تا ۲۷ درجه سانتیگراد است و در قله، اوهورو پیک، دمای شبانه می تواند بین ۷- تا ۲۹- درجه سانتیگراد باشد . کوهنوردان باید برای شرایط گرم و آفتابی و باران سیل آسا، باد، سرما و حتی برف و تگرک آماده باشند.

روز اول، پنجشنبه ۱۹ بهمن (۸ فوریه): حرکت به سمت تانزانیا

حدود ساعت ۱ بامداد محل قرار دوستان در فرودگاه امام خمینی بود. پس از عبور از گیت (کنترل ویزا و پاسپورت و تحویل چمدان و کیسه بار)، پرواز به سمت دوحه ساعت ۵:۴۵ بامداد بود و ساعت ۶:۴۵ به وقت محلی ، هواپیما در دوحه به زمین نشست. پس از آن ساعت ۸:۱۵ پرواز به سمت کلیمانجارو بود که ساعت ۱۵ به مقصد رسیدیم (هواپیما توقف یک ساعته دردارالسلام داشت و ۴۵ دقیقه تا فرودگاه پرواز داشتیم). شایان ذکر است وقت محلی دوحه و کلیمانجارو یکسان و با ایران نیم ساعت اختلاف داشت. انجام امورات مربوط به تایید ویزا حدودا یک ساعت و نیم در فرودگاه کلیمانجارو به طول انجامید. از فرودگاه به سمت هتل محل اسکان view park در شهر موشی حدود یک ساعت طول کشید . پس از استقرار در هتل و مشخص شدن اتاق‌ها، همنوردان جهت تبدیل پول به صرافی مراجعه نمودند . هر ۱۰۰ دلار معادل ۲۵۰،۰۰۰ شیلینگ تانزانیا بود (هریک دلار معادل  ۲۵۰۰ شلینگ خرید و ۲۶۰۰ شلینگ فروش هست و هریک شلینگ معادل ۲۳تومان می باشد.) ساعت ۲۰ آن شب، بعد از صرف شام به استراحت پرداختیم.

روز دوم، جمعه ۲۰ بهمن (۹ فوریه): دروازه مارانگو – کمپ ماندارا

روز جمعه پس از صرف صبحانه، ساعت حدود ۱۲ ظهر به سمت پارک ملی کلیمانجارو حرکت کردیم. فاصله از هتل تا پارک ملی حدودا یک‌ساعت و ربع بود.

آشنایی با دوستان گروه و معرفی مربی ، سرپرست ، راهنما ، آشپز و باربر (پورتر) که در تمامی مسیر ما را همراهی نمودند در ابتدا صورت گرفت و نیز در دروازه مارانگو پس از صرف ناهار (لانچ باکس:سیب‌زمینی و مرغ سرخ کرده و سیب و آبمیوه و..)، به محل پذیرش مراجعه شد. در پارک ملی وای فای موجود بود و همنوردان آخرین ارتباط با دنیای مجازی را قبل از صعود برقرار نمودند. نکته قابل توجه این که هم در ابتدای صعود و هم در تمامی کمپ‌ها هنگام ورود باید مشخصات صعودکنندگان در قسمت پذیرش ثبت گردد. ارتفاع دروازه مارانگو ۱۸۷۹ متر بود و ساعت ۱۵:۳۰ حرکت به سمت کمپ ماندارا در ارتفاع ۲۷۲۰ متر آغاز شد. مسیر روز اول کاملا جنگلی با درختان متراکم و زیبا و مسیر بسیار شگفت انگیز و دیدن قارچ های جنگلی و دیدن حرکت میمون روی درخت سپری شد . شیب مسیر بسیار ملایم و فقط نیم ساعت پایانی با باران سیل آسای منطقه روبرو شدیم . مسافت این پیمایش ۸ کیلومتر بود. ساعت ۱۹:۱۵ تیم در کمپ ماندارا استقرار یافت و همنوردان پس از ثبت مشخصات و خشک کردن خود و وسایل و میل کردن عصرانه مختصر (چای و قهوه و ذرت بوداده) و صرف شام ( سوپ و ماهی سرخ شده و خوراک سبزیجات و سالاد) برای استراحت به کلبه های جنگلی رفتیم.

درضمن در تمامی کمپ‌ها سرویس بهداشتی فرنگی و ایرانی موجود بوده و از لحاظ آب نیز مشکلی وجود نداشت.

آوازخواندن تیم تدارکات آفریقایی یکی از جذابیت‌های برنامه بود. آنها پیش از حرکت و شب پس از صرف شام برای تقویت روحیه و ایجاد فضای دوستانه و شاد ، آواز می‌خواندند.

روز سوم، شنبه ۲۱ بهمن (۱۰ فوریه): کمپ ماندارا – کمپ هورومبو

در این روز پس از بیدارباش در ساعت ۶:۳۰ و صرف صبحانه در ساعت ۷، تیم حرکت خود را در ساعت ۸:۳۰ از کمپ ماندارا به سمت کمپ هورومبو به ارتفاع ۳۷۲۰ آغاز نمود . حدودا یک ساعت ابتدای مسیر مانند روز قبل جنگلی بود اما به مرور از پوشش حالت جنگلی به استپ و از درختان متراکم به سمت تراکم کمتر تغییر کرد و اختلاف ارتفاع را مشهود تر می نمود ومناظر به شکل علفزار و چشمه بود که برای گذر از روی پل چوبی رفت و آمد می‌شد و لازم به گفتن است که از ابتدای شروع پیمایش تا کمپ آخر در طول مسیر پورترها (تانزانیایایی که کیسه بار و وسایل را بالای سر گذاشته و با استفاده از کلمات جانبو (سلام) ، پوله پوله (آهسته حرکت میکردن) ) در رفت و آمد بودند.

هر چه به کمپ هورمبو نزدیک می‌شدیم، درختان زیبا را می‌دیدیم که متاسفانه بخشی از آنها چند سال پیش از شدت گرما بر اثر آتش‌سوزی سوخته بود. در بین راه قله ماونزی در سمت راست رویت شد که ارتفاع آن ۵۱۴۹ متر بود و مسیر صعود آن کمی فنی بود . ساعت ۱۲:۳۰ تا ۱۳:۱۵ به صرف ناهار گذشت، لانچ باکس وعده ناهاری هر روز بود . پیمایش این روز پس از طی ۱۱ کیلومتر در ساعت ۱۶ به پایان رسید و مشابه روز قبل ، فرآیند ثبت مشخصات همنوردان انجام و بعد از تحویل کلبه جنگلی باران سیل آسا شروع به بارش گرفت که طبیعت زیبای آنجارا وصف ناپذیر کرده بود، در انتها بعد از صرف شام (برنج نخود و سوپ و خوراک مرغ و سبزیجات) و بازی فکری آماده استراحت و آماده شدن برای برنامه فردا شدیم.

روز چهارم ، یک‌شنبه ۲۲ بهمن (۱۱ فوریه): کمپ هورومبو – کمپ کیبو

در این روز پس از بیدارباش در ساعت ۶:۳۰ و صرف صبحانه در ساعت ۷، تیم در ساعت ۸:۲۰ حرکت خود را از کمپ هورومبو به سمت کمپ کیبو به ارتفاع ۴۷۲۰ آغاز نمود. حدودا یکی دو ساعت ابتدای مسیر پوشش گیاهی به صورت علفزار بود و پس از آن محیط کاملا فاقد پوشش گیاهی بود. تیم در ساعت ۱۰:۱۵ استراحت کوتاهی در ارتفاع ۴۰۸۰ متر داشت. جالب این که در آن جا، محل فرود هلیکوپتر نیز وجود داشت. البته در کمپ کیبو نیز قابلیت فرود هلیکوپتر وجود دارد. ساعت ۱۴:۱۰ تیم پس از پیمایش ۹ کیلومتری وارد کمپ کیبو شد. در این کمپ، کیفیت لوژها مانند کمپ‌های قبلی نبود. در کمپ‌های قبل لوژها ۴ تخته اما در اینجا هر لوژ ۱۰ تخت داشت. پس از صرف ناهار (خوراک سبزیجات و پیراشکی هویج، میوه‌جات شامل موزو سیب‌زمینی و …)، همنوردان به منظور هم‌هوایی به قدم زدن در اطراف کمپ پرداختند.

شب هنگام  سرپرست تیم، ضربان قلب، درصد اکسیژن و میزان آب مصرفی و تجهیزات صعود کلیه همنوردان را مورد بررسی قرار می‌دادند.

ساعت ۱۹ شام (سوپ جو، ماکارونی) سرو شد و پس از آن همنوردان از ساعت ۸ تا ۱۱ شب به استراحت پرداختند . پس از آن در ساعت ۱۱شب (وعده سبک صبحانه ، بیسکویت و چای) صرف و در ساعت ۰:۱۵ بامداد حرکت به سمت قله آغاز شد .

روز پنجم، دوشنبه ۲۳ بهمن (۱۲ فوریه): صعود قله و بازگشت به کمپ هورومبو

قابل توجه این که راهنماها وظیفه حمل کوله‌پشتی افراد را بر عهده ندارند اما با دادن مبلغ کمی انعام (۱۰تا۲۰ دلار)، می‌توان حمل کوله‌پشتی را نیز به آنان واگذار نمود. پیمایش روز قله با سرقدمی چارز که با آرامش بسیار گام‌ها را طی می‌نمود، شروع شد. آن‌ها معتقدند تنها راه پیمایش این قله pole pole (حرکت آرام) است که تکیه کلامشان نیز هست. نهایتا تیم پس از سه، چهار استراحت کوتاه، پس از پیمایش ۴ کیلومتر در ساعت ۸ صبح به قله اول (گیلمان) به ارتفاع ۵۶۸۵ رسید. همان‌طور که از میزان پیمایش مشخص است از کمپ کیبو تا قله اول شیب نسبتا زیاد بود. پس از آن با پیمایش ۲ کیلومتر و عبور از قله دوم (استلا) به ارتفاع ۵۷۵۶ متر ، تمامی نفرات تیم در ساعت ۱۰:۳۰ به قله اصلی (اوهورو) به ارتفاع ۵۸۹۵ متر رسیدند . در طی پیمایش حدودا از ساعت ۳ صبح دمای احساسی پایین بود و همنوردان از دستکش و کت پر استفاده نمودند. پس از گرفتن عکس‌های یادگاری و کمی استراحت در قله دوم، تیم در ساعت ۱۵ به کمپ کیبو بازگشت. ناگفته نماند حدودا نیمی از مسیر بین قله اول تا کمپ کیبو به صورت شن‌اسکی بود. در نهایت تیم پس از صرف ناهار و یک ساعتی استراحت ، در ساعت ۱۶ حرکت به سمت هورومبو را آغاز نموده و تیم در ساعت ۱۹ در این کمپ مستقر شد. پس از صعود قله و طی مسیر طولانی ، همنوردان در این کمپ استراحت خوبی داشتند.

روز ششم، سه‌شنبه ۲۴ بهمن (۱۳ فوریه): کمپ هورومبو – دروازه مارانگو

در این روز پس از صرف صبحانه، جشن صعود کوچکی توسط تیم آفریقایی با آوازخوانی و رقص سنتی برگزار شد. قابل ذکر است در این کمپ امکان فرود به دروازه مارانگو توسط اتومبیل برای مصدومین فراهم است که خداراسپاس همه دوستان گروه شاد و تندرست و خوشحال در مسیر جنگلی قدم گذاشتن و از فرودشون لذت بردند. حدودا ساعت ۹ تیم حرکت خود را آغاز و با کمی استراحت در کمپ ماندارا، پس از پیمایش ۱۹ کیلومتر ساعت ۱۵ به دروازه مارانگو رسیدند که یک ربع بعد باران سیل‌آسا شروع شد و آن منظره فوق العاده بود. صدای باران خستگی چند روزه را شست و برد. در نهایت پس از صرف ناهار در پارک ملی، تیم در ساعت ۱۹ در هتل مستقر شد. شایان ذکر است در این سفر علاوه بر هزینه سفر، پرداخت انعام به تیم آفریقایی (۱۵۰ دلار) نیز عرف است. پس از استقرار در هتل طی مراسم شادی، گواهینامه صعود توسط مدیر شرکت و باحضور مربی و سرپرست گروه به همنوردان اعطا شد . با توجه به این که طی ۵ روز صعود امکان استحمام وجود ندارد ضروری است همنوردان به میزان کافی دستمال مرطوب مخصوص شستشوی بدن ( ژل آنتی‌باکتریال) همراه داشته باشند و نیز از قرص ضدعفونی آب حتما استفاده کنن.

روز هفتم، چهارشنبه ۲۵ بهمن (۱۴فوریه): بازدید از حیات وحش تارانگری

روز هفتم پس از سفر همنوردان سرشار از انرژی صعود قله ، بعد از صرف صبحانه ساعت ۸ صبح ، به بازدید از پارک حیات وحش تارانگری(سافاری جذاب در منطقه بکر جنگلی) پرداختیم .

پارک ملی تارانگیری Tarangire که ششمین پارک ملی بزرگ تانزانیا است و مساحتی معادل ۲۶۰۰کیلومتر مربع دارد، بزرگترین منطقه حفاظت شده دراکوسیستم که در  سال ۱۹۷۰ تاسیس شد و بیشتر به خاطر گله های بزرگ فیل ها و میمون هاشناخته می شود .

نام این پارک ملی از رودخانه تارنگیری(یا تارانگیره) گرفته شده است که از قسمت شمالی آن می گذرد، کلمه Tarangire به معنی “رودخانه زگیل ها” است.

سپس بعد از بازدید و پیمودن مسیر نیم ساعته به محل اقامت شب که لوژ (به زبان تانزانیایی “موتو” motto) بسیار زیبایی نزدیکی پارک ملی گرونگرو بود ، رفتیم . در ابتدای ورود به لوژ، دو نفر از کارکنان لوژ با حوله‌های مرطوب و شربت آب آلبالو پذیرای همنوردان بودند . رستوران هتل بسیار زیبا و شام بسیار لذیذ بود و شبی به یادماندنی ( با رقص و حرکات شعبده بازی آفریقایی ) برای همنوردان رقم خورد .

روز هشتم، پنج‌شنبه ۲۶بهمن (۱۵فوریه): پارک ملی گرونگرو

در این روز پس از صرف صبحانه ساعت ۵ صبح و تحویل لوژها به منطقه حفاظت ‌شده نگورونگورو Ngorongoro Conservation Area Park این پارک در یک دره عظیم واقع شده و در واقع جز  ۵ پارک بزرگ جهان ، دهانه های آتشفشانی عمیق و قبایل نیمه عشایری ماسایی بود و گشت سافاری جذابی بود (داخل لندکروزهای مخصوص سواری که اجازه پیاده شدن نداری و از طریق سقف باز شده و دوربین های شکاری میتوانید مناظر و حیوانات را دیدن کنید البته بغیر از اسب آبی ها که در برکه جداگانه ای نگهداری می‌شد و امکان بازدید بود البته اگر خودشون را نشان می دادن ) پرداختیم . این پارک ملی زیستگاه گونه‌های متعدد جانوری از قبیل شیر، بوفالو، آهو، درنا، کرگدن و گوزن، گورخر و….. است. زیبایی مناظر طبیعی این پارک و گونه‌های جانوری آن وصف‌ناپذیر است. این پارک ملی حدودا ۳ ساعت با شهر آروشا فاصله دارد .در ادامه پس از اتمام بازدید از حیات وحش، برنامه بازدید از قبیله ماسایی بود. در این برنامه رییس ۳۶ ساله قبیله، به معرفی مختصری از قبیله پرداخت. در ادامه افراد قبیله به آوازخوانی و اجرای مراسم سنتی جامپینگ پرداختند. توضیح این که در این مراسم مردان به قصد خودنمایی به بالا می‌پرند و در انتها افراد قبیله دعوت کردند که در پریدن آنها را همراهی کنیم و سپس دو نفر دو نفر از خانه های کاهگلی ضدآبشون (گفته خودشون بود اما ما چنین تصوری نداشتیم) و صنایع دستی آنها دیدن کردیم . پس از این بازدید ، تیم به شهر آروشا رفت و در هتل مستقر شد. جالب این که در نزدیکی هتل یه کلیسا در حال بازسازی وجود داشت که از پنجره اتاق هتل قابل رویت بود که من فردای آن روز رفتم و در تمرین روزانه گروه کر کلیسا شرکت کردم.

روز نهم جمعه ۲۷ بهمن (۱۶ فوریه): بازدید از بازار سنتی ماسایی‌ها و میوه وتره بار و مارکت شهری

پس از صرف صبحانه ساعت ۹صبح و گرفتن عکس یادگاری با سرهنگ و سرگرد(کلنل) خانم تانزانیا که در هنگام صبحانه با آنها آشنا شده بودیم (از ما قول گرفتند که عکس‌شان را جایی منتشر نکنیم) ، به بازار سنتی ماسایی‌ها رفتیم .اهالی ماسایی افراد کوشا با برخورد دوستانه بودن اما فقیر با شرایط اقتصادی بد آنها دل هرببینده‌ای را به درد می‌آورد ، در این بازار ، صنایع دستی زیبایی وجود داشت که همنوردان به خرید (مجسمه ، قهوه و چای ، میوه انبه و آوکادو و ..) پرداختند. نکته قابل توجه این که در این بازار قیمت اولیه بسیار بالا است و با چانه‌زنی خرید با یک دهم قیمت اولیه نیز امکان‌پذیر است اما وقت و انرژی زیادی می‌خواست و چون محیط بدبو و کثیف بود افراد گروه ترجیح دادند زودتر به هتل برگردند و ادامه گشت شهری را با توکو توکو (وسیله نقلیه موتوری سرپوشیده) داشته باشند.

روز دهم شنبه ۲۸ بهمن(۱۷فوریه): بازگشت به وطن

در این روز پس از صرف صبحانه ساعت ۵ صبح ، پرواز ساعت ۹:۱۵ از فرودگاه کلیمانجارو بود که متاسفانه بدلیل ورود خانم رئیس جمهور۶۴ ساله تانزانیا (Samia Suluhu Hassan) که جاده را بسته بودن و باعث نگرانی ما شده بودن ، پرواز با تاخیر صورت گرفت. سپس هواپیما یک ساعتی در فرودگاه دارالسلام توقف داشت و در نهایت ساعت حدود ۷ شب وارد دوحه شد. پس از آن ساعت ۸:۳۰ شب حرکت به سمت تهران بود و همنوردان در سلامت کامل ساعت ۱۰:۳۰ شب وارد فرودگاه امام خمینی شدند.

در انتها از سرپرست و مربی خوب گروه جناب آقایان اکبر مهدی زاده و بهنام جدائیان و دوستان و همنوردان خوبم سمیرا صاعدی آذر و زهره بوربورثابت و آقای اسماعیل رادگوهر که این صعود خاطره انگیز را با همراهی دوستانه و صمیمانه لذتبخش کردند، سپاسگزارم.

این سفر و تجربه اش برای من جای شکر و سپاس داشت و هم جای افسوس؛

خدارا سپاس در کشوری زندگی می‌کنیم غنی از تمدن آریایی و جاذبه‌های گردشگری بی نظیر و کوه های باشکوه مثل قله همیشه سپید دماوند و … که آرزوی هر کوهنورد خارجی است و لحظه وصف ناپذیر ایستادن روی قله کلیمانجارو در کمال آرامش و سلامت ، نعمتی است ستودنی (اونم بعد از ۲شب نخوابیدنم) نسبت به دیدن ارتفاع زدگی همنوردان خارجی که اغلب چینی و آذربایجانی بودند (یه نفر هم زیر دستگاه اکسیژن بود) و مورد بعدی دیدن شرایط سخت زندگی و اقتصادی مردمان این کشور . اما افسوس که قدر داشته‌هایمان را نمیدانیم ، گشت در جاده های تانزانیا من را یاد سرسبزی های و طبیعت زیبای شمال زمان کودکی خودم انداخت زمانیکه هنوز مغازه و خانه و … کنار جاده ساخته نشده بود و می‌شد از جاده ، باغ و سر سبزی ها را دید و افسوس که دیگه خبری از اون مناظر قشنگ نیست و نیز نظم و مرتب بودن پناهگاه و سرویس بهداشتی تانزانیاییها با وجود حداقل امکانات (آب و بهداشت) نشان داد که خودشان پاکی زمین و طبیعت را نگه میدارند با رعایت اینکه برای پاک بودن محیط زیست از ظروف یک بار مصرف و حتی ظرف آب معدنی استفاده نمیکنند و در جاهای مخصوص همنوردان می توانند از توالت بهره ببرند و گرنه جریمه داشت اما این را خاطر نشان کنم  ۵۰۰ متر مانده به مسیرقله کلیمانجارو آشغال و دستمال کاغذی و .. دیده می‌شد که برای ما با توجه به نظم و تمیزی طول مسیر جای تعجب بود .

اشوزرتشت خوشبختى آدمی را وابسته به  اندازه ی دانش و خرد انسان مى داند نه جنسیت و قومیت و رنگ و نژاد و از دیدگاه وى همه انسان ها _ همه زنان و مردان _ داراى جایگاه و ارزش برابرند.

تجربه جدید و بیادماندنی این سفر باشد که بیاموزیم، با هم و در کنار هم ، زمین که مادر مهربان و مهرورزی برایمان است ، به جایی زیباتر، نیکوتر، شادتر و دلپذیرتر تبدل سازیم….

در پایان بی‌نهایت خوشبختم که شما گرامیان در کنارم هستید و از تماس ها و پیام‌های سرشار از مهر و محبت خویشاوندان و دوستان و آشنایان و گروه بانوان شرکت ملی نفت، که مملو از عشق و انرژی مثبت و انگیزه‌ شما مهربانان که همواره پیشرو در مسیر و گام هایم هست،  سپاسگزارم، روز همگیتون مبارک، حضرت مولانا چه خوش گفت:

جز عشق نبود هیچ دمساز مرا

نی اول و نی آخــر و آغـاز مرا

جان می‌دهد از درونه آواز مرا

کی کاهل راه عشــق درباز مرا

جشن اسفندگان بر همه ایرانیان راستین و پارسی زبانان جهان ، خجسته و فرخنده باد.

ویدئوها: