پریسا زره پوش، سالها است در مجموعه مارکار تهرانپارس علاقه مندان بدمنیتون را آموزش می دهد. به تازگی ۴ تن از شاگردان وی در مسابقات جام جان باختگان، به عنوان استعداد ورزشی معرفی شدند. در همین راستا به گفتگو با این چهره ورزشی پرداختیم:

 

کمی از تجربیاتی که در رشته بدمینتون دارید برایمان بگویید:

پریسا زره پوش هستم. از ۷ سالگی وارد عرصه بدمینتون شدم

مقام های اول منطقه، استان و قهرمان کشوری را در کارنامه دارم، بازیکن سوپر لیگ بودم و در انتخابی تیم ملی شرکت داشتم.

متاسفانه به دلیل آسیب جدی رباط صلیبی، نتوانستم به صورت حرفه ای به عنوان بازیکن این ورزش را ادامه دهم.

مربیگری را از سال ۱۳۸۹ شروع کردم و مدرک درجه ۳ و ۲ خود را اساتید برجسته فدارسیون بدمینتون گرفتم.

مربی باشگاه های تحت پوشش هیات بدمینتون شمال شرق و مربی تیم های دانشگاهی، شهرداری و آموزش و پرورش بودم.

ورزشکارانی که آموزش دادم، ۴ دوره در لیگ دسته دو تهران و همچنین مسابقات رنکینگ کشوری حضور یافتند.

سرپرستی تیم تهران در مسابقات لیگ دسته یک را نیز بر عهده داشته ام.

 

مربیگری بدمینتون را از چه سالی در مارکار تهرانپارس شروع کردید، آیا این تمرینات فصلی است یا به صورت مستمراست و از شاگردانی که دراین مدت داشته اید، بگویید؟

از سال ۸۹ به عنوان مدیر ورزشی در مارکار تهرانپارس به صورت داوطلبانه فعالیت کردم و همچنان به فعالیتم ادامه می دهم از همان سال برگزاری کلاس های آموزشی بدمینتون برای جامعه زرتشتی آغاز کردم و بصورت مستمر ادامه دادم.

نظر شما درمورد اجرای طرح استعدادیابی در جام جان باختگان چیست؟

در کل استعدادیابی دارای مراحل مختلفی از جمله پیکرشناسی، تست و آزمون آمادگی جسمانی، تست هوش و روانشناسی می باشد.

البته حضور اساتید بزرگ ورزش ایران به خصوص خانم جلالیان در رشته بدمینتون جای خوشحالی من هست.

از اینکه ایشان همیشه مشوق بنده بودند، بسیار برای من جای افتخار دارد.

اما روش استعدادیابی متفاوت و نیازمند بررسی های بیشتر روی ورزشکاران است.

در ضمن بهتر بود در کنار اسامی استعدادهای اعلام شده اسامی مربیان زرتشتی هم برده شود.

چه تعداد از شاگردان رده نونهالان شما در جام حاضر بودند و چه تعداد از آنها به عنوان استعداد معرفی شدند؟

۱۳ نفر از ورزشکارانی که در مارکار تهرانپارس به آنها آموزش می دهم در جام جان باختگان شرکت کردند. که

۷ نفر از آنها در رده نونهال قرار داشتند و ۴ نفر برگزیده شدند، ۳ دختر و ۱ پسر

البته همه نونهالان و نوجوانان  جامعه زرتشتی  با استعداد هستند پس با امیدواری در رشته های انتخابی درست فعالیت و تلاش کنند.

جامعه زرتشتی چگونه می‌تواند از استعدادهای ورزشی حمایت کند؟

استعدادهای ورزشی، سرمایه‌های گران‌بهایی هستند که اگر به‌درستی شناسایی، هدایت و حمایت شوند، می‌توانند نام و اعتبار جامعه زرتشتی را در میادین ملی و بین‌المللی پرآوازه کنند.

برای تحقق این هدف، چند گام اساسی و کارآمد می‌توان برداشت:

ایجاد شرایط شناسایی و پرورش استعدادها

برگزاری آزمون‌های آمادگی جسمانی و ارزیابی مهارت‌های ورزشی در میان نوجوانان و جوانان، نخستین گام است.

برنامه‌ریزی تمرینی بلندمدت و تخصصی

پرورش قهرمان نیازمند زمان و صبر دارد.

حمایت مالی و تجهیزاتی

فراهم‌کردن امکانات ورزشی مناسب، تهیه تجهیزات استاندارد و اختصاص بودجه برای حضور در مسابقات

بهره گیری از مربیان آگاه و متعهد

استفاده از مربیان زرتشتی یا مربیانی که با فرهنگ و نیازهای این جامعه آشنا هستند

تشویق و فرهنگ‌سازی

معرفی قهرمانان زرتشتی در رسانه‌ها، مدارس و محافل فرهنگی، نه تنها انگیزه نسل جوان را دوچندان می‌کند، بلکه باعث حس هویت و افتخار جمعی می‌ شود

ارتباط با نهادهای رسمی ورزشی

تعامل سازنده با فدراسیون‌ها و کمیته‌های ورزشی کشور، امکان حضور پررنگ‌تر ورزشکاران زرتشتی را در رقابت‌های بزرگ فراهم می‌ کند.

با توجه به وجود مجموعه ورزشی بابک خراشه، آیا زرتشتیان بهره مناسبی از این مجموعه می برند؟

اینکه خراشه چقدر مفید بوده را از همکیشان باید پرسید. روش کار من متفاوت است، اولویت من همکیشان زرتشتی هستند.

مسابقاتی همانند جام جان باختگان، تا چه اندازه می‌تواند به پیشرفت ورزش، به‌ویژه در رشته بدمینتون کمک کند؟

برگزاری مسابقاتی مثل جام جان باختگان و جام های دیگر زرتشتیان، فرصتی ارزشمند برای پرورش رقابت سالم و ارتقاء سطح فنی ورزشکاران است. در رشته‌هایی مانند بدمینتون، که به تمرکز، سرعت تصمیم‌گیری و مهارت‌ نیاز دارد، این رقابت‌ها می‌توانند سکوی پرتابی برای استعدادهای جوان باشند.

تنها ایراد کار هدر رفتن انرژی بازیکنان است. باید منتخب تیم زرتشتیان انتخاب شوند و وارد عرصه رقابت های لیگ کشور شوند تا بتوانیم ورزشکاران زرتشتی به مرحله قراردادهای باشگاهی و همچنین انتخابی ملی برسانیم اینجاست که انجمن ها و نمایندگان مجلس باید حمایت گر باشند.

من با فرستادن استعدادها به صورت انفرادی به باشگاه های مختلف غیرزرتشتی و جدا شدن از جامعه مخالف هستم(منظور فرد برتر و رشد یافته نیست)، البته اعتقاد دارم مربیان زرتشتی هم باید ارتقا پیدا کنند تا استعداد ها را خودمان پرورش دهیم.

تیم آرارات سالهاست با اقتدار تیم ارامنه را حفظ کرده و توانسته بازیکنان برتر را در کنار بالا بردن نام ارامنه در کشور پرورش دهد.

پیشنهاد دیگری در این زمینه دارید؟

یکی از گام‌های مهم در مسیر رشد ورزشکاران، تشکیل یک کانون ورزشی است، در این کانون، فرصت اظهارنظر آزاد برای همه اعضا فراهم خواهد بود تا مشکلات موجود شناسایی و راهکارهای عملی، با بهره‌گیری از دیدگاه‌های افراد آگاه، علمی و صاحب‌نظر جامعه ارائه شود، افرادی که شاید تاکنون امکان مشارکت فعال برایشان فراهم نبوده است.

در این مسیر، فعالیت هایی که پیشنهاد می‌شود، عبارتند از:

برگزاری دوره‌های شاد و متنوع ورزشی

ایجاد کارگاه‌های مهارت‌افزایی

ایجاد بانک اطلاعاتی از مربیان، داوران و ورزشکاران

دعوت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی جهت سخنرانی و انتقال تجربه به نسل جوان.

باید ازهر نظر، ایده و ابتکار استقبال کرد، چرا که مسیر قهرمانی با هم‌اندیشی و همیاری، کوتاه‌تر و مطمئن‌تر خواهد بود.