خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) در گزارشی به وضعیت نامناسب دبستان مهر نرسی آباد پرداخته است که همچون بسیاری از مدارس زرتشتیان در اختیار آموزش و پرورش قرار دارد اما این سازمان برای نگهداری و بازسازی آن اقدامی انجام نمی دهد.
زرتشتیان در استان یزد در زمینه آموزش پیشگام بوده اند وحدود ۴۰ مدرسه در استان یزد توسط زرتشتیان ساخته شده است. بسیاری از این مدارس بعدها در اختیار آموزش و پرورش قرار گرفت اما با گذشت سالها آموزش و پرورش صرفا از این مدارس بهره برد، در نتیجه بیشترشان به تعطیلی کشیده شد و آموزش و پرورش نیز برای بازسازی آنها برنامه ای ندارد.
یکی از این مدارس که هنوز به تعطیلی کشیده نشده است و هنوز قابلیت استفاده را دارد دبستان مهر در محله نرسی آباد است که ۸۳ سال از ساخت آن می گذرد. گزارش ایسنا از وضعیت این مدرسه و سخنان نمایندگان آموزش و پرورش و میراث فرهنگی را در مورد وضعیت این دبستان بخوانید:
دبستان «مهر» در منطقه نرسیآباد(نصرآباد) شهر یزد بیش از این که شبیه مدرسه باشد، شبیه مخروبهای است که حتی با مشاهده عکسهای آن نمیتوان باور کرد که این وضعیت مدرسهای در دل شهر تاریخی و البته جهانی یزد است.
به گزارش ایسنا، اینجا یزد است، دارالعباده. شهری برخوردار از فرهنگی کهن با معماریهای بینظیر که چندی است با جهانی شدن بخشهایی از آن در معرض دید جهانیان قرار گرفته است.
این شهر به لحاظ آموزش از استانهای برخوردار کشور محسوب میشود و حتی امسال برای بیست و چهارمین سال پیاپی جشن صدرنشینی دانشآموزانش در قبولی کنکور سراسری را برگزار کرد.
یزد حتی به لحاظ مدرسهسازی و خیرین مدرسهسازش نیز شهره است ولی در همین شهر مدارسی داریم که بیشتر شبیه مدارس روستایی مناطق محروم هستند.
دبستام مهر نرسیآباد شهر یزد، مدرسهای کاملاً فرسوده و دارای فضای آموزشی کاملاً غیر استاندارد است که دانشآموزان مقطع ابتدایی بخشی از بلوار نواب صفوی شهر یزد باید در آن به تحصیل علم بپردازند و بیاموزند که در قبال خدماتی که جامعه به آنها میدهد، چگونه باید نسبت به آینده این جامعه و سرزمین متعهد باشند.
این در حالی است که متولیان و مسئولان مربوطه تاکنون هیچاقدامی برای ترمیم و بهسازی این فضای آموزشی شهرشان انجام نداده و شانه از بار مسئولیت حفظ جان ۱۷۶ دانشآموز آن خالی کردهاند.
«علی شمس الدینی» مدیر این دبستان پسرانه در گفتوگو با خبرنگار ایسنا در مورد وضعیت بسیار اسفبار این مدرسه اظهار میکند: این مدرسه با وجود ۱۷۶ دانشآموز مقطع ابتدایی، بیش از آن که شبیه مدرسه باشد، به یک ویرانه شباهت دارد .
وی عنوان میکند: این محل آموزشی از نظر تجهیزات در پایینترین سطح ممکن قرار گرفته به نحوی که کادر اموزشی مدرسه و ۱۷۶ دانشآموزان محصل آن از داشتن سرویس بهداشتی نیز محروم هستند و ناگزیر باید از سرویس بهداشتی یک مرکز بهداشت که با مدرسه نیز فاصله دارد، بهره گیرند.
شمس الدینی میگوید: با سختی بسیار فراوانی تاکنون تنها توانستیم برای رفع این نیاز دانشآموزان اقدام و با فراهم کردن هزینهای ناچیز اقدام به ایجاد سرویسهای بهداشتی در مدرسه کنیم و این در حالی است که اداره اموزش و پرورش تنها هزینه موزاییکهای آن را تقبل کرده است.
به گفته وی، نمای بیرونی این مدرسه نیز به هیچ مدرسهای شباهت ندارد و سازه آن از نظر مقاومت و ایمنی به شدت جان دانشآموزان را در معرض خطر قرار داده است.
شمسالدینی به فراری بودن معلمان از تدریس در این مدرسه خبر میدهد و میگوید: نگه داشتن معلمان در اولین ورود به این محل، کار آسانی نیست چرا که آنها تدریس در چنین محل ناایمنی را ممکن نمیدانند ولی با این حال در نهایت لطف با تمام وجود به تدریس دانشآموزان مبادرت میکنند.
وی متولی اصلی این مدرسه قدیمی را اداره کل میراث فرهنگی ذکر و در این باره تصریح میکند: قدمت ۸۳ ساله این مدرسه، باعث شده که این مرکز آموزشی در اختیار میراث فرهنگی قرار بگیرد و متاسفانه این اداره نیز هیچ توجه و اقدامی در راستای مرمت و مقاوم سازی این بنا تاکنون صورت نداده است.
مدیر این دبستان وجود دانشآموزان در این محل تاریخی را برای تدوام حیات این بنا مهم میداند و میگوید: حیات در این محل تاریخی دارای قدمت ۸۳ سال، به زنده ماندن و حفظ آن کمک میکند چرا که اگر دانشآموزان در این محل تحصیل نکنند، بدون شک شاهد تبدیل آن به مخروبهای به مراتب بدتر از وضعیت کنونی خواهیم بود.
وی ادامه میدهد: این مدرسه توسط یک خیر زرتشتی از سال ۱۳۵۴ به آموزش و پرورش اختصاص داده شد ولی از سوی ورثه آن اداره میشد که هنوز هم سنگنوشته آن باقی مانده است.
شمسالدینی میگوید: به نظر اگر هر چند وقت یک بار نیز ورثه این فرد خیر، میهمان این مدرسه میشدند، قطعاً این مکان به سادگی به فراموش سپرده نمیشد.
وی تاکید میکند: هیچ مسئولی را در این باره مقصر نمیدانم اما این مدرسه واقعاً نیازمند کمک و توجه مسئولان مربوطه است چرا که وجود چنین مدرسهای در شهر دارالعباده دور از انتظار و شان مردم این دیار است.
این مسئول با اشاره به واقع شدن این مدرسه در بخش محروم شهر، بیان میکند: متاسفانه وضعیت مالی بسیاری از این دانشآموزان بسیار نامطلوب بوده و انتظار هر گونه کمک مالی از آنها و خانوادهشان غیرممکن است .
شمسالدینی در پایان به مشارکت بالای یزدیها در امور خیر اشاره و خاطر نشان میکند: البته تنها امید مدرسه نیز در حال حاضر به خیرین است.
«ساشا ریاحی مقدم» معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان در این خصوص به خبرنگار ایسنا – منطقه یزد، میگوید: مدارس قدیمی مشابه این مدرسه هر چند به ثبت رسیدهاند اما از سوی آموزش و پرورش اداره میشوند و اداره میراث فرهنگی موظف به تامین اعتبار یا مرمت این قبیل مدارس با مشارکت اداره آموزش و پرورش است.
وی ادامه میدهد: البته آموزش و پرورش میتواند با ارائه طرحی اصولی بر مبنای حفظ بافت سازه به صورت مشارکتی با اداره کل میراث فرهنگی در مورد مرمت و مقاومسازی این مدارس نیز اقدام کنند.
به گفته ریاحیمقدم، حتماً طرح ارائه شده برای این مدرسه، نامناسب بوده که اعتباری از طرف میراث فرهنگی برای آن پیشبینی نشده است.
وی با اشاره به مرمت چهار مدرسه قدیمی یزد طی دو سال اخیر ار سوی میراث فرهنگی استان، تصریح میکند: در این مدت مرمت و مقاومسازی مدارس مارکار، ایرانشهر، کیخسروی و مدرسه قدس به مرحله اجرایی در آمده است.
این مسئول با درخواست از اداره کل آموزش و پرورش برای ارائه لیستی از مدارس تاریخی فرسوده استان و همکاری جهت امکانسنجی و پیشبینی اعتبار آنها، خاطرنشان میکند: طرح مرمت مدارس تاریخی فرسوده براساس اولویتبندی از اردیبهشتماه سال آینده اجرایی خواهد شد.
«عبد الحمید صابری» مدیر اداره آموزش و پرورش ناحیه یک شهرستان یزد نیز در مورد وضعیت فیزیکی نامناسب این مدرسه به خبرنگار ایسنا میگوید: در حال حاضر قسمتی از این آموزشگاه مشغول بازسازی است.
وی با اشاره به قدمت و بافت تاریخی این مدرسه، تصریح میکند: فرماندار و معاونان ایشان از مدرسه بازدید کردند و حتی برای تهیه فرش نمازخانه نیز قوا مساعدت دادهاند.
صابری با بیان این که هماهنگیهای لازمه در حال انجام است، میگوید: اداره کل میراث فرهنگی نیز در مورد این مدرسه به آموزش و پرورش قول مساعدت داده است.

همکیش
تاریخ : ۱ - اسفند - ۱۳۹۶کاش خیراندیشان که اینقدر مدرسه بیمارستان وقف کردن برای جامعه حداقل وصیت میکردن افراد زرتشتی دراولیت استخدام این اماکن قرار گیرند تا مشکل بیکاری درجامعه کمرنگ میشد