فروردین از واژه فَروَشی و فَروَرتی آمده است که ویژه فرَوَهَرها است ، ماه فروردین از آن فروهرها بوده وجشن فروردینگان(نوزدهمین روز از ماه فروردین) برای بزرگداشت و پاسداری از فروهرهاست.

 

فرَوَهَر، که صورت اوستایی آن فروشی و صورت فارسی باستان آن فرورتی است، در باور سنتی نیاکان ما فروزه اهورایی در نهاد انسان بوده است.

برپایه این باور کالبد هر انسانی از چهار آخشیج (عنصر، پدیده ) تشکیل شده ‌که عبارتند از:
• تن
• جان
• روان
• فروهر

فروهر یا فروشی بخشی از وجود مینوی انسان است که پاسدار نیکی‌هاست. هر بدی که انسان در زندگی انجام دهد، برفروزه های اهورایی او اثر نخواهد داشت و تنها وجود زمینی انسان است که به سبب گناهانش آزار و رنج خواهد ‌برد.

در جشن فروردینگان یا فرودگ، نیاکان ما به دیدار آرامگاه در گذشتگان رفته و به یاد فروهر درگذشتگان خود آیین سنتی را برپا می کردند در این برنامه موبدان در جایگاه اجرای مراسم سنتی می آمدند و شروع به اوستاخوانی می‌کردند، آنان سرودهایی از فروردین یشت می‌خواندند و به این ترتیب، لرک ( آجیل ویژه مراسم سنتی ) را آماده می‌کردند. ودر پایان آیین اوستا خوانی، لرک را بین باشندگان پخش می‌کردند.

کسانی نیز که دهشی را در اندیشه دارند، در روزجشن فروردینگان به یاد درگذشتگان خود، دهش نیک خویش را که خوردنی و چیزهای مورد نیاز بود بین مردم پخش می‌کردند.
در شهرهای بزرگ زرتشتی نشین داد و دهش گسترده تر می باشد

این نوشتار توسط کانون دانشجویان زرتشتی که برگزارکننده نمایشگاه آیین و فرهنگ ایران باستان است تهیه شده است. گفتنی است این نمایشگاه روزهای ۲۹ فروردین تا ۴ اردیبهشت در کاخ موزه هنرهای زیبا مجموعه تاریخی سعدآباد برپا می شود. اخبار این نمایشگاه را می توانید در اینستاگرام و تلگرام دنبال کنید.