اکنون که قلم بدست گرفته و قرار است خاطراتی چند از زادگاهم برایتان بنویسم که همیشه برایم زنده بوده و هر کدام داستانی دارد. بهتر است اول از زادگاهم بگویم که مانند جانم دوستش دارم و تا جان در بدن دارم برایش جانفشانی خواهم کرد و برای زنده و پویا بودن آن هرچه در توان دارم در طبق اخلاص خواهم گذاشت.
اما شاید هم محله هایی داشته باشم که اصلا به زادگاهشان وابستگی نداشته و تمام خاطرات بهترین دوران زندگی خودرا فراموش کرده باشند. ولی من و اکثریت دوستانم لحظ به لحظه زندگی در روستایمان را که گاهی اوقات سخت و طاقت فرسا بود را فراموش نکرده و بعنوان خاطره ای خوش در مراسم ها بازگو می کنیم، تا از این طریق بتوانیم تاریخ روستایمان را به نسل جوان انتقال دهیم. تلاش خواهیم کرد مانند گذشتگان خود سختیها را تحمل کرده و روستایی پویا و دوست داشتنی داشته باشیم.
آنچنانکه تاریخ این روستا نشان می دهد چند بار در اثر خشک شدن قنات مهاجرت هایی صورت گرفته ولی با تلاش و از خود گذشتگی افرادی که اراده قوی داشتند، قنات با کمک افراد سرشناس آن زمان بازسازی شده و روستا بهتر از قبل پویایی خود را بدست آورده، همچنین خانواده هایی بودند که از لحاظ خدماتی و فرهنگی و آموزشی خدمات ارزنده ای به این روستا نمودند که در ادامه به آن خواهم پرداخت.
زادگاهم دارای ساختمان هایی است که قدمت آن به نزدیک به ۲۰۰ سال می رسد . قنات روستا از طولانی ترین قنات های ایران است و طول آن به ۹ فرسنگ (۵۴ کیلومتر) می رسد . زادگاهم دارای وسعتی حدود ۴ کیلومتر مربع و مساحت مسکونی دو محله با هم تقریبا ۱۰۰ هزار متر مربع می باشد لازم بذکر است روستایم دارای دومحله زرتشتی و مسلمان نشین بوده ولی در طول تاریخ در کنار هم زندگی کرده و همیشه با همکاری و همیاری در پیشبرد اهداف روستا تلاش نمودند .
روستای محل زادگاهم در بین روستاهای اطراف از لحاظ محصولات کشاورزی نمونه بود. دارای اولین مراکز آموزشی و اشخاص فرهیخته ای بوده که درمورد آنها صحبت خواهم نمود .نام روستای محل تولدم دارای دو بخش است بخش اول آن نام پرنده ای است بلند پرواز و در بعضی از نوشته ها نام خداست پس زادگاهم قابل ستایش است و تلاش میکنم با نوشتن خاطرات آنرا معرفی کنم شاد و پیروز باشید.
