سرهنگ سروشیار سروش پور چشم از جهان فروبست

سرهنگ سروشیار سروش پور، روز چهارشنبه ششم اسفند ماه ۱۳۹۹ در تهران چشم از جهان فروبست.

سرهنگ سروشیار سروش پور، در سال ۱۳۲۱ در خانواده ای از زرتشتیان کرمان دیده به جهان گشود. مادرش اختر تهمتنی و پدرش، خدایار سروش پور از صاحبان باغ خرما در بم بود.

وی که فرزند سوم از شش فرزند خانواده بود، تحصیلات ابتدایی را در شهر بم گذراند و پس از آن در کرمان و در دبیرستان نظام ادامه تحصیل داد. شادروان در سن ۱۵ سالگی پدر خود را از دست داد.

سروشیار پس از پایان تحصیل در دبیرستان نظام، به دانشکده افسری رفت و لیسانس علوم خود را دریافت کرد و به نیروی زمینی ارتش پیوست و سالها در این لباس و با درجه سرهنگی به خاک میهنش که به آن عشق می ورزید خدمت کرد.

سرهنگ سروش پور در سال ۱۳۵۱ با پریچهر اشیدری، فرزند موبد اردشیر اشیدری ازدواج کرد و از خود چهار فرزند با نام های پدرام، پیمانه، پوروشسب و پانته آ و پنج نوه به یادگار گذاشت. فرزند بزرگش موبد مهندس پدرام سروش پور، راه نیاکان را برگزید و به درجه موبدی رسید.

سروشیار سروش پور از دوستداران فرهنگ و تاریخ ایران بود. وی عاشق کتاب خواندن به ویژه در زمینه تاریخ ایران و دین زرتشتی بود. در دوران بازنشستگی از ارتش به مطالعه در این زمینه و فعالیت هایی از جمله سرایش شعر و همکاری با انتشارات فروهر پرداخت.

ایشان از خود کتاب شعری به نام «سروشیارنامه» برجای گذاشته است که شامل سروده های وی پیرامون جشن های زرتشتی، رویدادهای تاریخی و بزرگان و مشاهیر زرتشتی و ایرانی است. شادروان همچنین پیام های گات ها را به شعر برگردانده بود و قصد داشت آنها را در کتابی به چاپ رساند که شوربختانه پیش از آن که این امر میسر شود درگذشت.

به گفته خانواده ان روانشاد، از عادت های زیبای ایشان سرودن شعر برای عزیزان و دوستان به مناسبت های گوناگون بود. سروشیار سروش پور در طول عمر با عزت خویش، همواره به صداقت و مهربانی، درستکاری و امانت داری و وظیفه شناسی شهره بود.

آیین پرسه روانشاد سروش یار سروش پور از ساعت ۸ شب شنبه ۹ اسفند ماه همراه با سخنرانی و اوستاخوانی به صورت زنده از صفحه اینستاگرامی porseh.z  پخش می شود.

سایت برساد درگذشت سروش یار سروش پور را آرامش باد می گوید، روانش شاد و بهشت برین جایگاهش باد.