بخش پایانی گفتگوی با فرشاد فرهی فر، رئیس کمیسیون فرهنگی انجمن زرتشتیان تهران را که درباره کتابخانه یگانگی و مارکار و البته مباحث فرهنگی و ورزشی بود با برخی از پاسخ هایی که سایر اعضای باشنده در این مصاحبه به سئوالات دادند نیز همراه کردیم.
از آنجایی که فرامرز پوررستمی چندی است خود سرپرست کتابخانه نیز شده صحبت های او دراین حوزه هم شنیدنی است. البته ناگفته نماند در دیدارم با فرشاد فرهی فر، پروانه خرمشاهی(عضو کمیسیون فرهنگی)، کامبیز رستمی(عضو کمیسیون فرهنگی)، فرامرز پوررستمی (رئیس کمیسیون روابط عمومی) پرسشها و مباحث دیگری هم مطرح شدند که صلاح و مجال مطرح شدن آن ها دریک رسانه نبود.
پاسخ هایی که توسط دیگر باشندگان در گفتگو مطرح شد را با ذکر نام این افراد آورده ایم تا از پاسخ های آقای فرهی فر، قابل تشخیص باشند.
* چرا خانم فرامرزیان سرپرست کتابخانه یگانگی را تغییر دادید؟
خانم فرامرزیان یکی از بهترین مدیرانی است که من در جامعه مان دیدم . از سن ۱۸ سالگی در جامعه چرخیدم واین را به یقین می گویم. منظم و دقیق و مدیر است. دراین مورد شکی وجود ندارد. اما به دلایلی که از اختیار من یا انجمن هم خارج بوده یا شاید هم نبوده، ایشان از دوره های قبل هم هر چند وقت یکبار می آمدند و استعفا می دادند. حداقل دوسه بار را می دانم. برداشت من این بود که ایشان واقعا خسته شدند و می خواهند استراحت کنند. ما دوره های قبل استعفای ایشان را قبول نکردیم، اما این دوره نامه رسمی به انجمن دادند، تلفنی صحبت کردند و تاکید هم کردند که استعفایشان در هیات مدیره مطرح شود و ما پذیرفتیم.
*قطعا این استعفا دلیلی دارد و نشانه یک اعتراض است.
اعتراض هایشان همیشه بود، اما شخصا برداشت نکردم که استعفایشان بابت این اعتراضات است شاید اگر به من می گفتند استعفای من به دلیل اعتراض به فلان موضوع است، ما طوری دیگر برخورد می کردیم، حتی تاریخ زمانی که استعفا دادند خرداد است من تا امردادماه و اوایل شهریور این موضوع را معطل نگه داشتم و در صحن هیات مدیره نیاوردم اما خودشان اصرار داشتند در صحن هیات مدیره بیاوریم. خودشان با آقای پوررستمی صحبت کردند و خودشان آقای پور رستمی را به عنوان سرپرست جدید پیشنهاد دادند. من از روز اول که در کمیسیون آمدم گفتم هیچ علاقه ای به تغییرات ندارم و نداشتم ولی این اتفاقات هم می افتد شخصا به این نتیجه رسیدم مخالفت با استعفای ایشان اذیت کردن ایشان است.
*از اعتراضات ایشان بگویید، اعتراض خانم فرامرزیان به چه بود ؟
اعتراض به چند مورد بود، مهم ترینش در ارتباط با زحماتی بود که برای کتابخانه مارکار کشیده بودند.
*که الان زمین بیلیارد شده است.
من نمی گویم بیلیارد شده است. من خودم در تهرانپارس می نشینم و علاقه خاصی به مارکار دارم و در مورد کتابخانه مارکار هم خیلی وارد نشدیم. هیئت اجرایی آن جا می خواست تا کتابخانه و مارکار را رونق بدهد همه ما هم می دانیم که الان دوره کتابخانه رفتن و کتاب خواندن خیلی کم شده است. جمعیت جوان تهرانپارس چند نفر هستند که بخواهند از کتابخانه استفاده کنند؟ در این فاصله خیر اندیشی آمد و گفت که من می خواهم میز بیلیارد بدهم. دوستان نشستند و فکر کردند که به این بهانه هم که شده مردم را به مارکار بکشانیم تا جوانترها به بهانه بیلیارد بیایند و از کتابخانه هم استفاده کنند.
*اصلا سبک کتابخانه به کجای بیلیارد می خورد؟ مگر می شود یک طرف صدای بیلیارد باشد و یک طرف کتاب بخوانی؟
فرامرز پوررستمی(سرپرست جدید کتابخانه و رئیس روابط عمومی ): اجازه بدهید راجع به کتابخانه یک صحبت جدا باهم برویم اگر بتوانید خانم فرامرزیان را هم بیاورید که فوق العاده است و یک مناظره بین من و او راه بیاندازی برایت عالی می شود! آوردن میز بیلیارد اعتراض اصلی خانم فرامرزیان نبود. او ناراحت این بود که چرا با من هماهنگ نکردند. این دو با هم فرق دارد. اتفاقا در اینجای قضیه من حق را به او می دهم. به عنوان پیشکسوت و به عنوان مسئول، انتظارش این بوده که از او بپرسند یا توجیهش کنند و دلیل بیاورند که چرا این کار را می کنند. اما یک جایی از این داستان را هم حق ندارد، کتابخانه یک فضایی است که ما هیچ آماری نداریم که در آن مدت فرضا یکسال چند نفر از آن کتابخانه استفاده کردند.
*مگر الان که بیلیارد آوردید کسی به کتابخانه آمد؟
فرامرزپور رستمی: بحث این نیست. بحث این است که این فضا به هر صورت استفاده ای نمی شده است مانند داستان سالن های ما در یزد و اطراف تهران است که سالی چند روز باز می شود و تمام. منتها آنجایی را به خانم فرامرزیان حق می دهم که باید با او هماهنگی می کردند، باید برایش توضیح می دادند شاید هم خودش قانع می شد، این کار را نکردند، نه به دلیل اینکه نیت بدی داشتند نه هرگز، به دلیل این که تجربه مشابهی نداشتند. خانم فرامرزیان دریک جایی حق دارد در یک جایی ندارد. اگر بخواهید این موضوع تشریح شود من آماده مناظره با ایشان هستم خودت هم مجری اش باش.
*به هر حال ایشان اعتراض داشتند و استعفا دادند
من هم مثل شما اعتراضش را در جایی دیگر دیدم. ایشان این اعتراضات را به صورت مفصل به من نگفت، اما استعفایش را به کمیسیون داد. ممکن است ایشان پیش آقای نمیرانیان رئیس انجمن اعتراضاتی کرده باشد اما اگر ایشان استعفایشان به دلیل اعتراضشان بوده است من برداشتم چنین چیزی نبوده است واقعا از صمیم قلب به این نتیجه رسیدم که اگر استعفای ایشان را قبول نکنم درحقیقت او را اذیت کرده ام.
*به غیر از مارکار و ماجرای بیلیارد دیگر چه اعتراضی داشت؟
اعتراض دیگرشاید موضوع گردشگری در کتابخانه یگانگی بود واقعا اعتراض دیگری نمی دانم.
کامبیز رستمی: خانم فرامرزیان این دیدگاه را داشتند که کتابخانه یگانگی جای گردشگر نیست، جای محقق و دانشجوست.
فرامرزپورستمی : البته این حرف درستی است
کامبیز رستمی: بله حرف درستی می زد، ما یکی دوبار که می خواستیم گردشگر را به کتابخانه ببرند ایشان قبول نکرد و ماهم پذیرفتیم. شاید یکی دیگر از اعتراضات، لیست کتابخانه مارکار بود.
*بیلیارد بردن به کتابخانه مارکار تصمیم شخص رئیس انجمن بوده یا فرد دیگر؟
خیر. تصمیم شخصی نداریم. اگر هم بحثی بوده، بحث هیات اجرایی است. چیزی هم در انجمن باشد هیات مدیره تصمیم می گیرد.
فرامرز پور رستمی: این ها بحث هیات اجرایی است اصلا هم سونیت نبوده است تماما حسن نیت است اما حسن نیتی که به علت نداشتن تجربه مشابه باعث برداشت های منفی شده است این موضوع خیلی فرق می کند هیچکس قصد آسیب رساندن به کتابخانه را نداشته است.
خود هیئت اجرایی هم در حال آماده سازی اتاق مطالعه است تا بچه ها از آن کتابخانه استفاده کنند به هیچ وجه بحث سر این نیست که از آن کتابخانه استفاده نکنند اتفاقا ما می خواهیم کتابخانه رونق پیدا کند.
*در نهایت بیلیارد آوردن تاثیری در جذب مخاطب برای کتابخانه داشته است؟
من نمی دانم
فرامزر پورستمی: مطلقا
*خب بیلیارد را می گذاشتید یک جای دیگر نه کتابخانه.
آدم ها وقتی می خواهند یک تصمیم را بگیرند به یک چیزی امیدوارند. به عنوان مثال از من راجع به هیات امنای انوشیروان پرسیدید، من می گویم امیدوارم اتفاق مثبتی بیافتد اما زمان که بگذرد نتیجه مثبت یا منفی آن مشخص می شود، شاید شما بعد از دیدن نتیجه، بگویی برگردم به عقب این کار را نمی کردم اما وقتی انتهای چیزی را ندانی که نمی توانی تصمیم بگیری. زمانی که از نتیجه خبر نداری نمی توانی یک تصمیم را قضاوت کنی.
*من می گویم وقتی دوچیز متناقض باهم را دریک جا می گذارید هر کدام از طرفداران آن، از آمدن به این مکان منصرف می شود. اگر بیلیارد را در جایی غیر از کتابخانه می گذاشتید شاید آنهایی که علاقه مند به بیلیارد بودند می آمدند آنجا و بازی می کردند و از حضور در کتابخانه و بازی بیلیارد خجالت نمی کشیدند و اتفاقا این هم روشی برای جذب جوانان بود.
نمی دانم اما به نظرم ربطی ندارد، از لحاظ ذهنی جوانان ما، این دو می توانست در کنار هم باشد همانطور که در زمان جام جان باختگان در کتابخانه شطرنج بازی می کنند. بعد چه اشکالی دارد که مردم به خاطر بیلیارد می رفتند و کتاب هم می دیدند. مگر کافه کتاب ها چه طور هستند به یک بهانه دیگر می روند و نگاهی هم به کتاب می اندازند.
*شطرنج ورزش متفاوت و حساب جام جداست و کافه هم محیطش آرام و رمانتیک است.
کامبیز رستمی: اصلا چیزی راه نیافتاد، کتابخانه مارکار هم کتابدار ندارد .
ما واقعا از نبود بودجه و نیروی انسانی داریم ضربه می خوریم. مثلا در مورد خود سرویس های دانش آموزی هم وقتی نیروی انسانی نداریم باید هزینه بیشتری بدهیم. در گذشته مردم با هزینه های کمتری کار می کردند. همین الان تعداد افرادی که داوطلبانه می خواهند در انجمن هایمان کار کنند، خیلی کم است. شاید اگر یک نیروی فعال در کتابخانه مارکار داشتیم این قضیه را حل می کردیم.
*آقای پور رستمی در حال حاضر سرپرست کتابخانه شما هستید ؟
فرامرز پوررستمی : بله به طور موقت
*نحوه این انتخاب چگونه بوده است ؟
خانم فرامرزیان آقای پوررستمی را پیشنهاد دادند، ما با ایشان سر جلسه کمیسیون صحبت کردیم، ایشان یکسری مسائل را مطرح کرده و دغدغه هایشان را گفتند و درنتیجه آقای پوررستمی پذیرفتند ۱۵ مهر تا ۱۵ فروردین به مدت ۶ ماه سرپرست کتابخانه باشند.
*بعد از این چه می شود؟
امیدوارم آقای پوررستمی قبول کنند که این زمان را تمدید کنند.
*پیش از این فرایند خاصی برای انتخاب سرپرست کتابخانه بوده است؟
نه تا انجا که من می دانم فرایند خاصی نبوده است.
*چند نفر در کتابخانه یگانگی هستند؟
دو کارمند هستند
*بخش اتاق ترمیم هنوز هست؟
بله
*در کتابخانه مارکار هم که کسی نیست.
فرامرز پوررستمی: در حال حاضر هیات اجرایی بر کتابخانه نظارت دارد .
در جلسه هیات مدیره مطرح و مصوب شده که یک نفر نیمه وقت برای آنجا به کار گرفته شود .
*این موتور سیکلت هایی که در مقابل در کتابخانه یگانگی (در معروف وقدیمی آن ) پارک می شود قضیه اش چیست و یا برخی مسائل دیگر در کوچه رخ می دهد؟
اگر خاطرت باشد در آن در یک هتل بود و یک ساختمان که پیشتر انجمن تلاش داشت آن را بخرد و نشد
فرامرز پوررستمی : هتل در حال ساخت است و ساختمان امروز انباری است در ظاهر مسکونی است ولی ساکن و خانه ندارد و کارگاهی هم هست و به هرحال کوچه به این حالت درآمده است .
با شهرداری مکاتبه کردیم آنجا آمدند ودیدند امیدواریم که اقدامی هم انجام دهند. ما فعلا رفت و آمدمان به کتابخانه ازطریق در دبیرخانه است. آن درب قدیمی چند ماه است که بسته است.
*ولی حال و روز آن کوچه، حالت زشتی به کتابخانه داده است.
فرامرز پوررستمی: این قضیه دست شهرداری است، اصلا کاری نمی توانیم بکنیم. با شهرداری مکاتبه شده، انجمن هر کاری می توانسته انجام داده است. همه مکاتبات و درخواست ها انجام شده است.
*این وضعیت چه زمانی تمام می شود؟
فرامرز پوررستمی: وقتی که هتل کنار کتابخانه ساخته شود و در هتل از داخل کوچه باز شود آن وقت دیگر صاحب هتل اجازه نمی دهد موتور پارک شود یا کسان دیگری بیایبند آنجا، او می گوید اینجا محل کسب من است و اجازه نمی دهد.
*مگر ما نمی توانیم بگوییم کتابخانه یگانکی مال ماست و تاریخی است و اجازه نمی دهیم.
فرامرز پوررستمی: کوچه که محل کسب ما نیست.
کامبیز رستمی: موضوع ساخت وساز هتل کنار کتابخانه یگانگی، شبیه داستان تغییر جای مهد پرورش است، چون دراینجا هم در جریان ساخت و ساز و رفت و آمد ها ممکن بود آسیبی به کسی برسد، در آن ساختمان کتابخانه بسته شده است اما دراین مدت که این در بسته شده است سواستفاده های زیادی از آن مکان و کوچه شده است.
*قبلا گفته بودید از طرح های فرهنگی قرار است حمایت کنید این موضوع به کجا رسید چه طرح هایی به شما رسیدند ؟ بودجه آن چه میزان است؟
بله! ما یک آیین نامه حمایت از طرح های فرهنگی تصویب کردیم جا دارد از هیات مدیره هم برای تصویب آن تشکر کنم برای سال ۱۴۰۲ هم ۱۰۰ میلیون تومان اعتبار گرفتیم. زمان ارسال طرح هم تا آبان ماه بوده است. دو طرح هم به دست ما رسیده که طرح های خوبی هستند.
*می توانید بگویید چه طرح هایی هستند؟
فعلا از طراحانش دراین باره اجازه نگرفتیم و در مرحله قضاوت هستند اجازه بدهید نگویم.
*اینکه در چه زمینه ای هستند چه طور؟
یکی از آن ها در زمینه خط دین دبیره و دیگری در زمینه تاریخ شفاهی است.
*نحوه نظارت به چه شکلی است؟
ما یک گروه داوری دراین باره تشکیل می دهیم، گروه داوری را براساس نوع طرح ها تشکیل خواهیم داد.
*اعضای تیم داوری مشخص هستند؟
یکی از دستور جلسه ها ی آینده ما این است که دراینباره صحبت کرده و نفرات آن را مشخص کنیم، با طراحان جلساتی خواهند داشت تا آنها طرح را به درستی توضیح دهند. برآورد هزینه ها مشخص شود و براساس آن ببینیم که این بودجه را می توانیم به کدامشان اختصاص بدهیم، من که امیدوارم بتوانیم به هر دو طرح کمک کنیم. لزومی براینکه حتما یک طرح انتخاب شود، نیست اگر بتوانیم هر دو را انتخاب کنیم و به هر دوی این طرح ها کمک کنیم باعث خوشحالی است.
*میزان کمک شما همان ۱۰۰ میلیون تومان است؟
برای ۱۴۰۲ همان ۱۰۰ میلیون است که مصوب کردیم، اما طبق بندهای آیین نامه اگر اسپانسر دیگری باشد می توانیم این مبلغ را اضافه کنیم .
*تا چه میزان داستان باشگاه خراشه در حیطه شماست، چندین بار گفتند مشکل برقی که مانع بهره برداری و افتتاحش میشد حل شده اما هنوز این اتفاق نیافتاده است؟
فعلا در حیطه ما نیامده است، چون بحث ساختمانی و موقوفاتی است و بهتر است درباره سرنوشت آن با خودشان در این باره صحبت کنید. یکی از مشکلات اصلی موضوع برق است، ولی آگهی شناسایی بهره بردار آن را زدیم که ببینیم اصلا چه کسانی تمایل دارند که آنجا را بهره برداری کنند. می دانم آگهی مبهمی است و خیلی ها که می خواهند در آن شرکت کنند سوالاتی دارند اما حداقل اعلام آمادگی آن را بیان کنند تا انجمن بتواند قدم های بعدی را بردارد.
*در حوزه ورزش چه برنامه هایی در دستور کار دارید؟
بحثی که انجمن دنبال می کند این است که بتواند زیرساخت هایی دراین بخش برای مردم فراهم کند. همانطور که دربحث آموزشی، مدرسه مطرح است، در ورزش هم باشگاه ها و زمین ها و امکانات مطرحند. اما صادقانه بگویم متاسفانه برخلاف میلم در حال حاضر، حوزه ورزشی ملاک آخر کمیسیون است.
با توجه به اینکه خود من هم درسنین پایه فعالیت داشتم، خیلی علاقه دارم بچه هایمان در سنین پایه بیشتر ورزش کنند. فقرحرکتی بچه هایمان زیاد است. بحث اینکه تیم ها چگونه حمایت بشوند هم موضوع بعدی است. از طرفی من معتقدم که امکانات ورزشی مان را می توانیم به افراد غیرهمکیش داده و کسب درآمد کنیم و همان درآمد را صرف هزینه ورزشی جامعه کنیم که البته اینطور موضوعات درانجمن طرفدار نداشته و من هم تابع جمع شدم.
*کارگروه ورزشی چگونه است؟
دبیرخانه کارگروه ورزشی کانون دانشجویان است و سالی یکی دو برنامه دارد.
*با انجمن تعامل دارد؟
در هیات مدیره جدید با یکدیگر تعامل داریم و در ارتباط با کارگروه ورزشی صحبت کردیم. متاسفانه شاید کوتاهی از من بود چون قرار بود که داخل تهران ذی نفعان ورزش جامعه را دورهم جمع کنیم. اما چون اولویت آموزشی مان بالاتر بوده است، انجام نشده، هرچند هم موضوع ورزشی، هم فرهنگی و هم دینی مهم است. ولی امیدواریم تا آخر دوره ذی نفعان ورزشی مان چه بازیکن، چه سرپرست و هر چیزی در ورزش ذینفع هستند دورهم جمع کنیم تا ببینیم چه اتفاق می افتد.
*برنامه ای هم برای بعد آن دارید؟
بگذارید حرفی نزنم و وعده ای هم ندهم.
*در مورد آدریان تهران بگویید یکسری ترمیم های ساختمانی را هم در اینباره داشتیم.
ما همکاری خیلی خوبی با انجمن موبدان داشتیم، نتایج خیلی خوبی هم گرفتیم و جزییات آن را جلوتر در نشستی جداگانه خواهیم گفت.اجازه دهید الان به آن نپردازیم تا در آن نشست ویژه به طور مفصل صحبت کنیم .
*نکته ای را اگر لازم می دانید که بگویید بفرمایید؟
دوستان انجمن خیریه درمانی همکاری خیلی خوبی با ما داشتند در معاینات ادواری که سالی یکی دوبار در مدارس انجام می شود لطف و کمکمان کردند، بچه ها درمانگاه می روند، اپتومتری، پزشک یا دندانپزشک به مدارس پسرانه ما می فرستند همانطور که گفتم مدارس پسرانه چون خاص خودما هستند و بیشتر توانستیم به آن ها کمک کنیم تا مدارس دخترانه. به هر حال در مدارس دخترانه محدودیت هایی ازاین بابت وجود دارد.
خانه فرهنگ و هنر هم هیات اجرایی دارد و کار خودش را به نحو احسن انجام می دهد گزارشش را هم ارائه دادند. خانم پروانه خرمشاهی هم که رابط این کار است. به نظرم خانه فرهنگ و هنر کارش را خیلی خوب انجام می دهد و بازتاب منفی از مردم دراینباره نگرفتم اما همانطور که گفته شد کیفیت، انتها ندارد. کلیدواژه من در کمیسیون فرهنگی کمبود بودجه و نیروی انسانی است و از مردم می خواهم واقعا دراین مورد کمک کنند انجمن جداً می خواهد تا نیروهای انسانی به آن کمک کند هر چه نیروهای انسانی داوطلب داشته باشیم هزینه های ما پایین تر است.
ما در مقطع زمانی هستیم که باید یکسری تصمیمات بگیریم، تصمیماتی که آسان نیست تصمیمات سختی است و عوارض دارد، ولی برای جامعه ما لازم است، هرچه قدر جامعه زرتشتی در مورد این تصمیمات، ما را کمک کند و همراه ما باشد ما می توانیم از این پیچ های تاریخی عبور کنیم. اگرنه اینکه خودمان جلوی خودمان را بگیریم و سر چیزهای خیلی کوچک از همدیگر دلگیر شویم از این پیچ عبور نمی کنیم واقعا همه باید به یکدیگر کمک کنیم.
