جنجالی و پر حاشیه. گاه صداها بالا می رفت، گاه افراد از جایشان بلند می شدند و به سمت همدیگر حرکت می کردند و بعضی وقت ها هم می خواستی بروی پا درمیانی کنی تا عصبانیت یکنفر را بخوابانی.
از قهر و آشتی های آشنای رئیس انجمن، تا سوال و جواب هایی که شکل بگو مگو به خود می گرفتند و گاهی هم شبهه دعواهایی که هم ملایم می شد و هم تند. معلوم بود که این بار هم یک مجمع عمومی داغ و پر حاشیه و شاید هم بی نتیجه در انتظارت است. بخصوص که اگر پای فروش زمینی در میان باشد.
طبیعی است بحث فروش اموال که پیش می اید عده ای ناخودآگاه اهل قاجار و عهدنامه هایشان را پیش چشم بیاورند و برافروخته و با توپ پر بیایند تا مبادا سرمایه ای و مالی گرانبها از دست برود و از آن طرف هم عده ای که معتقدند در شرایط حاضر آنچه آنان می اندیشند حق است، باید پا را از شعارهای نخ نما شده فراتر گذاشت و به فکر راه حلی برای درآمد زایی انجمن بود. بخصوص درباره زمینی که مسئله دار است و دعوی های حقوقی در مورد خیلی خواسته ها پیرامون آن نتیجه نداده و قاضی علیه انجمن زرتشتیان رای داده و حالا آن ملک اصطلاحا تبدیل به مکانی غیر مولد شده، برای همین گروهی می گویند اتفاقا که تبدیل به احسن کردن آن راه حلی است عملیاتی و به سود جامعه ونه یک شعار خالی بلا استفاده. بخصوص که یک مشتری خیلی خوب هم پای معامله است. این می شود که دو طرف موافق و مخالف، شمشیرها را از رو برای هم می بندند.
این وسط دسته سومی هم هستند که واقعا در میان خوب و بد آن چه به سود جامعه است دو دل مانده اند. گاه به این سمت و گاه به آن سمت، تفاوت دیدگاه میدهند.
ماجرای فروش زمین و ملک فریچهر فریدونیان و بعد هم برنامه نحوه هزینه کرد نقدینگی حاصل از فروش آن موضوع این مجمع پر حاشیه انجمن زرتشتیان تهران در ۱۵ دی بود. ملکی واقع در خیابان قرنی ظاهرا ۲۸۵ متری و در پنج طبقه. اما با کلی ماجرا از مستاجرانش گرفته تا خریداران جدید تا دعوی هایی که بابت چگونگی ملکیت زمین و رفتار مستاجران وجود دارد، خلاصه اش اینکه انجمن در دادگاه پیرامون آن ها توفیقی نداشته است، حتی بعد از تقاضای تجدید نظر. این است که حالا تصمیم گرفته تا عطای آن را به لقایش ببخشد و با فروش آن، پولش را به زخم های دیگر بزند. ولی قطعا که همه چیزهم به این سادگی ها که تعریف کردم نیست.
اگر به مجمع پانزدهم دی می امدید،هم می فهمیدید که انجمنی ها بی دلیل قصد فروش آن نکردند و دلسوزانه بنا به دلایلی دست به این کار زده اند و هم از طرفی دیگر عده ای هم دلسوزانه و با دلیل، مخالف این فروشند. بعضی هم راه حل هایی برای مشکلات مطرح شده عنوان می کردند راه حل هایی که رئیس انجمن افشین نمیرانیان می گفت همه شان امتحان شده و به نتیجه نرسیده.
نزدیک به ۴ ساعت دراین باره بحث و جدل شد.
در این میان نکته ای که از سوی برخی از افراد از جمله بازرسان انجمن عنوان شد فروش از طریق تهاتر با ملک و زمینی دیگر و نه فروش نقدی بود. اما ظاهرا اعضای انجمن دلشان با تهاتر کامل آن نبود و می خواستند تا اگر بنا به تهاتری هم هست در کنار آن بخشی از پول را حتما نقدی بگیرند و… این وسط موضوع مالیات و باقی قضایا هم مطرح بود.
*از هیات هفت نفره ای که شکل نگرفت تا تهدید به استعفا برخی اعضای انجمن
ولی در حالی عده ای درباره نحوه هزینه کرد فروش ملک فریدونیان سخن می گفتند که هنوز باشندگان مجمع، اصلا به فروش ملک رای نداده بودند و درباره آن به نتیجه قطعی نرسیدند. بحث تا جایی بالا گرفت که به نظر می امد، تصمیم هیات رئیسه مجمع بر آن شده تا به نوعی همراه با نظر انجمن، موضوع فروش را فیصله یافته و قطعی بداند و بحث اصلی را معطوف به نوع فروش از طریق تهاتر و نقد و… کند. این است که در عوض رای گیری دراین باره، از پیشنهاد انتخاب هیات ۷ نفره ای متشکل از یک عضو هیات رئیسه انجمن، یک عضو موقوفات و یک عضو بازرس در کنار ۴ نفر از معتمدان مخالف یا موافق فروش، با رای باشندگان گفت تا از
آن پس این هیات دراینباره تصمیم بگیرند، این در حالی بود که برخی از خود اعضای این هیئت اعلام کردند که با این وظیفه داوطلب نشده اند بلکه برای بررسی نقص های پرونده و موکول شدن رای گیری درباره فروش به دو هفته دیگر اعلام داوطلبی کردند. همین جاها بود که بعضی از اعضای انجمن زرتشتیان هم به نشانه اعتراض تهدید به استعفا را مطرح کردند و مردمی که ابتدا قصد رای دادن به این هیات ۷ نفره را داشتند، اعتراض کردند که هنوز درباره اصل موضوع یعنی فروش زمین نتیجه گیری نشده، بنابراین با این شرایط هیات رئیسه مجمع موضوع انتخاب هفت عضو هیات تصمیم گیری را منتفی اعلام کرد و رای گیری درباره تبدیل به احسن شدن زمین مذکور صورت گرفت.
*چرا حضور هریک نفرتان در مجامع انجمن مهم است ؟
نتایج آرا اما خود عجیب بود. ۸۲ رای مخالف فروش و ۸۰ رای موافق فروش .
هرچند در نهایت تبدیل به احسن شدن این ملک رای نیاورد اما نشان داد که یک رای و یک نفر تا چه اندازه می تواند در تصمیم گیری پیرامون چنین موضوعات مهمی، سر نوشت ساز باشد، این است که گفته می شود باید همه ما مسئولانه حتما به مجامع انجمن بیاییم چرا که رای هر یکنفرمان واقعا سرنوشت سازاست .
هرچند می توان گفت که با رایی میلیمتری، موضوع فروش یا تحویل به احسن شدن یا هرچیزی دیگری که نامش را بگذارید درباره ملک فریدونیان رای نیاورد و خواست انجمن به واسطه رای اکثریت محقق نشد، اما حقیقت این است که چه اعضای انجمن که موافق فروش بودند و چه باقی باشندگان مجمع و مخالفان فروش، در نهایت یک چیز را دنبال می کنند تلاش برای جست و جوی راهی برای منفعت جامعه زرتشتی. هرچند روش ها متفاوت است و تصمیمات می تواند غلط یا درست باشد اما نیت های هردو گروه نیکند. اگرچه اقدام اشتباه با نیت نیک، نتیجه اش در نهایت بازهم به سود هیچکس نیست.
اما هرچه این تصمیمات دشوار با رای بیشتر ما همکیشان همراه باشد قطعا در دهه های آتی، تاریخ می تواند این قضاوت را داشته باشد که لا اقل در آن تصمیم درست یا غلط، دموکراسی و رای اکثریت، تعیین کننده بوده و نه یک گروه خاص و این حساب کار مارا نزد آیندگان پاکتر می کند. این راهم باید گفت که تنش هایی از این جنس در مجامع انجمن، نمک کارند و بیانگر حساسیتی که باشندگان مجمع ، برای جامعه و نسل های بعداز خود دارند. این است که نه اعضای انجمن از بابت نتیجه این مجمع باید دلسرد شوند و نه کسی در برابر کسی دیگر موضعی خصمانه به خود بگیرد.
