دومین روز آیین هیرومبا، بامداد اشتاد ایزد و فروردین ماه در زیارتگاه پیر هریشت پیگیری شد.
بامداد یک شنبه ۲۶ فروردین ماه ۱۴۰۳، پس از برآمدن آفتاب، گروهی از بانوان زرتشتی در تهیه و تدارک سیروگ (نان روغنی سنتی زرتشتیان) برای صرف صبحانه همکیشان بودند و مردان غیزلی پس از زیارت پای پیر و صرف صبحانه (سیروگ و پشمک و شیر) راهی دشت پیرامون پیرهریشت شدند. غیزل به بوته های خار خشک در دشت گفته می شود که پس از چیدن و انبوه کردن بر روی هم به شریف آباد منتقل می شود و آتش هیرومبا از آن افروخته می شود.
در این مرحله، کودکان و بانوان نیز برای همکاری در انتقال غیزل به نزدیک محوطه اطراف پیرهریشت به جرگه مردان می پیوندند. پس از انتقال کل بوته های غیزل به محوطه نزدیک جاده منتهی به پیرهریشت گروهی از مردان از جمله منوچهر سلامتی، رستم نیکزاد، دکتر دینیاری، هوشنگ دینیاری، گشتاسب مهری و رشید رشیدی دست به کار شده و توده غیزل را با چوب و طناب به شیوه خاصی مهیا می سازند. افراد دیگری نیز در این قسمت همازور هستند که می توان به اردشیر رشیدی، سیاوش ترکی، شهرام آبیاری و هرمز آبیاری اشاره کرد.
در اینجا لازم است از شاهرخ جهانگیر سلامتی که نزدیک سی سال است پای پیاده راهی پیرهریشت می شود و در مهیاکردن توده هیزم و بردن آن به شریف آباد نقش عمده ای دارد، یاد کنیم و در درگاه اهورامزدا برای تندرستی کامل وی دعا کنیم.
