شامگاه مانتره سپند ایزد و فروردین ماه گاهشمار زرتشتی برابر با ۲۹ فروردین ماه ۱۴۰۳، شب سوم و پایانی هیرومباگویی در شریف آباد اردکان برگزار شد.
در پنجمین شب برگزاری آیین هیرومبا، باز هم زرتشتیان شریف آبادی زیر ساباط زیارتگاه شاه مهرایزد گرد هم می آیند و به دو گروه تقسیم شده، یک گروه به محله پایین و گروهی دیگر به محله بالای شریف آباد رهسپار می شود. در هر گروه فردی به عنوان مسئول خدابیامرزی دادن حضور دارد که اسامی درگذشتگان هر خانه را یادآور می شود. داریوش کاموسی مسئولیت خدابیامرزی دادن در محله پایین را عهده دار است. پیش از این روانشاد موبدیار گشتاسپ بلیوانی (رییس انجمن زرتشتیان شریف آباد طی سالهای ۷۷ تا ۸۷) این مسئولیت را بر عهده داشت. مسئولیت خدابیامرزی دادن در محله بالا را نیز رشید شهریاری و آرش ترکی برعهده دارند و اما نحوه برگزاری مراسم: هر کدام از دسته ها به ترتیب به در تک تک خانه ها رفته، مسئول هیرومباگویی در جلو و بقیه در پشت سر او می آیند. پس از گردهم آیی بر در هر خانه مسئول خدابیامرزی دادن اینگونه می گوید :
نوم بزرگو نوموخذا، به معنی به نام خداوند بزرگ
در ادامه تمامی همکیشان که دورتادور مسئول هیرومباگویی ایستاده اند با صدای بلند پاسخ می دهند:
مس وهبو (دین زرتشت)
در ادامه مسئول هیرومباگویی اسامی تک تک بهدینان هر خانه که تا سی سال پیش خدابیامرز شده اند را یادآور شده و همکیشان در جواب فریاد هیرومبا سر می دهند. با پایان پذیرفتن خدابیامرزی دادن، مسئول هیرومبا گویی جملات زیر را برزبان می آورد :
مسیر مسیر واز بوت، اسب تازی کمرزرین باد:
به معنی: مسیر پیشرفت و جهش چنان برایتان باز و فراخ باشد که بتوانید با اسب تازی آراسته به زین یراق تازی در آن بتازید.(کتاب فرهنگ بهدینان شریف آباد، جلد اول، دکتر مهرداد قدردان)
گنم امبار شادین و مادین، گنم و گمه، روزن و جو:
به معنی: گندم به انبار شما و ما باشد، به همراه آن پنبه و رناس و جو، مراد این است که همگی در آسایش باشند و بی نیاز (کتاب فرهنگ بهدینان شریف آباد، جلد اول، دکتر مهرداد قدردان)
در پایان مسئول خدابیامرزی دادن می گوید:
راسشم کشا، به معنی اینکه: به روبرو کشیدم، جلودار(مسئول خدابیامرزی دادن) به گروه می فهماند که به سوی خانه روبرویی یا بعدی رفتم، یعنی کار خدابیامرزی این خانه پایان یافته و گروه به در خانه کناری یا روبرویی بروند.(کتاب فرهنگ بهدینان شریف آباد، جلد اول، دکتر مهرداد قدردان)
باشندگان در پاسخ فریاد “های شاباش” سر می دهند.
پس از پایان پذیرفتن خدابیامرزی دادن ، کدبانوی خانه در را گشوده و بشقابی پر از آجیل را در داخل چادر شبی که انباردار به کمر بسته است خالی می کند. بدین ترتیب هر دو دسته هیرومبا همین روند را ادامه داده و به در تک تک خانه ها می روند و هیرومبا می گویند.
مراسم شب سوم یا شب پایانی هیرومبا نیز همانند مراسم شب اول و دوم برگزار می شود. با این تفاوت که پس از پایان مراسم هیرومباگویی بر در تک تک خانه ها همکیشان شریف آبادی در کوچه نو گردهم جمع نمی شوند. بلکه همگی به سالن اجتماعات آتشکده شریف آباد می آیند که البته بانوان نیز در این مراسم باشنده هستند.
پس از دقایقی از جوانان، مردان و بانوان درخواست می شود که دایره ای در جلوی سالن تشکیل داده تا مجددا مراسم هیرومباگویی که به هیرومبای مس(هیرومبای بزرگ) معروف است برگزار شود. جوانان مردان و برخی از بانوان داوطلب در حال تشکیل دایره هستند. موبدیار ماهیار دهموبد با نام و یاد اهورامزدا این مراسم خدابیامرزی دادن را آغاز می کند.
در ابتدا به فروهر پاک اشوزرتشت مهر اسپنتمان و پیروان راستینش درود فرستاده شده و پس از خدابیامرزی دادن به اندیشمندان و بزرگمردان جامعه زرتشتی، نوبت به خدابیامرزی دادن به درگذشتگانی می رسد که طی سی سال اخیر در شریف آباد به رحمت ایزدی رفته اند. با ذکر هریک از اسامی درگذشتگان و با اشاره دست میاندار مراسم(داریوش کاموسی) یک بار نیم دایره سمت راست که متشکل از بانوان می باشد و یک بار دیگر نیم دایره سمت چپ که از مردان تشکیل شده است هیرومبا می گویند.
بالاخره با پایان پذیرفتن اسامی درگذشتگان، باشندگان در مراسم فریاد “های شاباش” سر می دهند. در ادامه با کیک و شربت از همکیشان پذیرایی می شود. پس از پخش آجیل توسط منوچهر رستمیان و گفتگویی دوستانه همکیشان برای یکدیگر آرزوی شادی و تندرستی می کنند و راهی خانه هایشان می شوند و بدین ترتیب جشن هیرومبایی دیگر به پایان میرسد. به قول شریف آبادیها هرساله و همیشه باشید، تن درست و دل خش.
