پرهام سلامت، را می توان ورزشکار برتر این دوره از جام جان باختگان دانست، جوانی که در رشته تنیس روی میز طوفانی به پا کرد و توانست در حضور چهره های قدرتمند پینگ پنگ زرتشتیان، دو مقام قهرمانی و یک نایب قهرمانی را به دست بیاورد.
امسال بعد از سالها، جام جان باختگان در کنار پینگ پنگ بازهای مطرح تهرانی و برخی چهره های یزدی، شاهد حضور قهرمانان کرمانی نیز بود و این به جذابیت مسابقات افزوده بود. اما در میان چهره ها، جوانی دانشجو، توانست همه رقبای خود را شکست دهد و نه تنها در رده بزرگسالان آقایان بلکه همراه با سهراب ویرابی در رده دوبل آقایان نیز به مقام قهرمانی دست یافت و در رده میکس نیز همراه با مهرنوش خسروی در جایگاه سوم ایستاد. این در حالی است که فینال هر سه رده مسابقات در شب پایانی جام برگزار شد.
گفتگو با پرهام سلامت که دانشجوی رشته دامپزشکی دانشگاه تهران است و از هموندان کانون دانشجویان زرتشتی می باشد را در ادامه مطلب بخوانید با این توضیح که این گفتگو به صورت رودرو انجام نشده است و پرسشها برای پرهام سلامت ارسال شده است و وی نیز پاسخ ها را فرستاده است:
خودتان را معرفی کنید، سوابق ورزشی تان را بگویید، چند سال است، پینگ پنگ بازی می کنید؟ رشته دیگری را هم دنبال کرده اید؟ چی شد که به پینگ پنگ علاقه مند شدید؟
پرهام سلامت هستم. متولد سال ۱۳۸۲. رشته ی ورزشیم پینگ پنگ است و حدودا ۹ سال است که بازی میکنم، البته ۳ سالی هست که بدنسازی هم کار می کنم.
نحوه ی علاقه مند شدنم به پینگ پنگ اینطوری بود که در مدرسه فوتبال دستی را به دلایلی برای مدتی جمع کردند و زنگ های تفریح فقط میتوانستیم پینگ پنگ بازی کنیم. من هم اوایل از پینگ پنگ خوشم نمی آمد ولی چون همه بچه ها بازی می کردند من هم به اجبار بازی کردم و بعد از مدتی خوشم آمد و کمی حرفه ای تر این ورزش را دنبال کردم
شما امسال نام های بزرگی را شکست دادید که البته همه این نام ها، چندین سال از شما بزرگتر بودند، چه قدر تمرین داشتید که به این سطح آمادگی رسیدید؟
من در حال حاضر خیلی تمرین منظمی ندارم به خاطر دانشگاه و… و فقط در حدی تمرین دارم که بازی ام را حفظ کنم ولی حدودا از ۵ سال پیش به مدت ۳ سال به صورت منظم تمرین داشتم و مسابقات را شرکت می کردم که همین باعث شد بتونم به این آمادگی برسم.
به نظر می رسید که مسابقات امسال تنیس روی میز نسبت به دیگر رشته های جام، از کیفیت و حساسیت بیشتری برخوردار بود، نظر شما چیست؟
در کل امسال در همه ی رشته های جام شاهد افزایش کیفیت برگزاری بودیم. چه از نظر امکانات و چه از نظر داوری ها و قطعا بازی های پینگ پنگ امسال نسبت به هرسال حساسیت بیشتری داشت اما نسبت به بقیه ی رشته ها خیلی نمیتوانم نظری بدهم.
به نظر شما اگر بازیکنان پیشکسوت را از جام کنار بگذاریم، بازیکنان باقیمانده در حدی هستند که بتوان یک دوره مسابقه با کیفیت برگزار کرد.
قطعا ما این حساسیت بازی ها را مدیون پیشکسوتان هستیم و در نبود آنها کیفیت بازی ها خیلی پایین خواهد آمد.
البته به نظر می رسد در رشته تنیس روی میز، سن و سال همانند دیگر رشته ها تاثیر گذار نیست، درسته؟ ولی در کل به نظر می رسد که تعداد ورزشکاران جوان و نوجوان رشد چندانی ندارد، این سخن در مورد رشته تنیس روی میز نیز حاکم است؟
شاید بتوان گفت در رشته ی پینگ پنگ نسبت به رشته های ورزشی دیگر، سن و سال کمتر مهم است. مثلا در فوتبال بازیکنان اغلب تا سن ۳۵ سالگی در اوج خود هستند و بعد افت میکنند یا بازنشسته میشوند اما در پینگ پنگ این بازه ی سنی بیشتر است.
البته امسال تعداد بازیکنان جوان تنیس روی میز نسبت به سال های قبل بیشتر به نظر رسید و افراد بیشتری به این رشته علاقه مند شده اند.
این پیشنهاد مطرح شده است که جام جان باختگان به جای تکرار هر ساله تغییر کند تا بتواند ورزشکاران ملی و بین المللی را معرفی کند، چگونه این اتفاق عملی خواهد شد؟
از نظر من باید از سال های بعد بازیکنانی را ثبت نام کنند که حداقل برای مدتی در آن رشته تمرین داشته باشند. در این صورت است که سطح بازی ها بالاتر خواهد رفت و حتی می توان بازیکنان ملی و بین المللی معرفی کرد.
شناختی که شما تهرانی ها از داوران جام جان باختگان دارید، تا چه حد روی داوری ها تاثیرگذار است؟
من خودم از آنجایی که کانونی هستم، با اکثر برگزار کنندگان جام رفیق هستم ولی در حین بازی ها داوران بدون در نظر گرفتن دوستی مان و قائل شدن تمایزی، تمام تلاش شان را می کردند که بازی را به بهترین شکل ممکن برگزار کنند.
چی شد که در رشته دوبل میکس، همانند دوبل بزرگسالان و انفرادی بزرگسالان قهرمان نشدید؟
در دوبل آقایان من و یارم بازی همدیگر را میشناختیم و تا حدی باهم هماهنگ بودیم ولی در دوبل میکس من تاحالا با یارم تمرینی نکرده بودم و خیلی باهم هماهنگی نداشتیم و فکر میکنم این مهم ترین دلیل اول نشدن ما بود.
سخت ترین بازی تان در جام امسال چه مسابقه ای بود؟
فکر میکنم بازی با آقای مهرداد پولادی برایم از بقیه بازی ها مشکل تر بود.
از بین بازیکنان جوان و نوجوان زرتشتی تنیس روی میز، کدام ها را اینده دار می دانید؟
به نظر من نوشین یزدان پناه بازیکن آینده داری میتواند باشد.
آرزوی پینگ پنگی شما چیست و برای رسیدن به ان چه برنامه ای دارید؟
در حال حاضر خیلی برنامه و هدف خاصی برایش ندارم
از نظر شما چه باید کرد که برخی ورزشکاران از هموندان کانون راضی باشند و به جای طوفان انتقادات، شاهد شکل گرفتن همراهی باشیم؟
به نظر من ورزشکاران باید این را درک کنند که بچه های کانونی دارند تمام تلاششان را میکنند تا بازی ها به درستی پیش برود اما قطعا تجربه ی کافی را ندارند و ممکن است مشکلاتی پیش بیاد. حتی در مسابقات سطح بالا هم این اشکالات میتواند پیش بیاید. پس بیاییم و به جای انتقاد کردن، راهنماییشان کنیم.
