گفتگو با فرشید بختیاری: کانون به انتقادات سازنده ورزشکاران توجه کند

فرشید بختیاری، از شرکت کنندگان باسابقه شطرنج جام جان باختگان است و دارای کارت داوری و مربی گری در چند رشته ورزشی است، در گفتگو با این ورزشکار کرمانی از وی در مورد شطرنج و خوابگاه جام جان باختگان پرسیدیم.

 

شایان ذکر است که این گفتگو نیز از راه دور انجام شده است و پرسشها برای فرشید بختیاری ارسال شده است و وی پاسخ ها را برای برساد فرستاده است:

لطفا خودتان را معرفی کنید و از سوابق ورزشی تان بگویید.

فرشید بختیاری هستم، متولد دوم امرداد ۱۳۶۲ در محله دولت خانه کرمان. در خانواده ای پر جمعیت بدنیا آمدم که پدرم کشاورز بود و بیشتر به درس اهمیت می داد تا ورزش. البته من ورزش را هم خیلی دوست داشتم، تا مقطع کارشناسی ارشد مدیریت مالی تحصیلاتم را ادامه دادم و بعدا وارد عرصه ورزش شدم

اولین بار در سال ۱۳۸۰ با تیم بسکتبال نوجوانان باشگاه اردشیر همتی در جام راستی یزد شرکت کردم و بعد از آن در جامها و مسابقات زیادی به عنوان شرکت کننده و سرپرست در رشته های شطرنج، فوتبال، بسکتبال، والیبال و بدمینتون شرکت کردم. همچنین سابقه شرکت در رویدادهای کوهنوردی و آف رود را هم دارم.

مدرک داوری درجه۳ بدمینتون و فوتبال و شطرنج و مربی گری درجه ۳ شطرنج و ورزشهای زورخانه ای را نیز دریافت کرده ام.

شما از شرکت کنندگان رشته شطرنج در جام جان باختگان بودید، کیفیت مسابقات چطور بود؟ به نظر می رسید که تعداد زیادی از شرکت کنندگان رده بزرگسالان به صورت ظاهری در مسابقات شرکت کرده بودند تا از خوابگاه بهره مند بشوند؟

از سال ۱۳۹۳ در رشته شطرنج جام جان باختگان شرکت می کنم، بطور کلی سطح مسابقات بالاست. ولی بزرگترین مسئله

همین است که تعداد زیادی از شرکت کنندگان رشته شطرنج رده بزرگسالان، صرفا بخاطر استفاده از خوابگاه در این رشته ثبت نام می کنند و نمی دانند که شرکت نکردن آنها تاثیر مستقیم در نتایج بقیه بازیکنان دارد.

آشنایی اعضای کانون با برگزاری مسابقات شطرنج در چه حدی بود؟ آیا با قوانین و برگزاری این مسابقات به اندازه کافی آشنایی داشتند؟ به نظر شما نفرات اول، دوم و سوم شطرنج، به شایستگی انتخاب شدند یا به خاطر بازی هایی بود که به دلیل غیبت برگزار نشد و…؟

اعضای کمیته شطرنج واقعا زحمت می کشند، اما آشنایی زیادی با قوانین داوری شطرنج ندارند. بطور مثال، امسال در یکی از بازی های دوبل مشکلی پیش آمد، که با توجه به اینکه راه قانونی داشت، دوستان برگزار کننده موفق به رفع مشکل نشدند.

حالا بماند که آیین نامه مسابقات هم ایراداتی دارد.

نفرات اول و دوم و سوم امسال جزو بازیکنان خیلی خوب جامعه هستند و حتما شایستگی این مقام ها را داشتند، البته پوئن شکنی مشخص کننده نفرات دوم و سوم بود که هر دو نفر ۴ و نیم امتیازی بودند و حدود ۸ نفر چهار امتیازی بودند که هیچکدام مقام نیاوردند.

اجازه بدهید، توضیح بدهم که در شطرنج وقتی دو بازیکن هم امتیاز بشوند، چگونه مقام اول و دوم را تعیین می کنند. البته چند روش وجود دارد که در قوانین fide فدراسیون جهانی شطرنج تصریح شده است.

به صورت ساده، کسی که در یک مسابقه شرکت نمی کند امتیاز طرف مقابل را هم کم می کند، چون آن بازیکن بدون بازی و با غیبت حریف امتیاز گرفته و با کسی که با انجام بازی و برد حریف امتیاز گرفته خیلی تفاوت دارد.

به این محاسبات پوئن شکنی می گویند که خیلی هم پیچیده است.

همینجا از تمام عزیزانی که می خواهند از امکانات خوابگاه جام جان باختگان استفاده کنند، عاجزانه خواهش می کنم، در رشته شطرنج اسم ننویسند، چون غیبت آنها باعث کم شدن کیفیت مسابقات می شود.

بهتر نیست مسابقات شطرنج در بیش از ۵ دور برگزار شود؟ آیا استاندارد است که مسابقه ای با بیش از ۲۰ شرکت کننده تنها در ۵ دور برگزار شود؟

چندین دوره است که پیشنهاد می دهم برگزارکنندگان تعداد دور مسابقات را افزایش بدهند و مسابقات شطرنج حداقل در ۷ دور برگزار شود.

ولی متاسفانه مشکلات آیین نامه کلی جام جان باختگان این اجازه را نمی دهد، همین جا از اعضای کانون دانشجویان زرتشتی خواهش میکنم با توجه به تعطیلی روزهای پنج شنبه، دو دور(صبح پنج شنبه و صبح آدینه)، به مسابقات اضافه کنند تا امتیازها عادلانه تر تقسیم بشود.

طبق قوانین داوری فدراسیون شطرنج نیز برای مسابقاتی که بیش از ۲۰ نفر شرکت کننده دارند، برگزاری ۷ دور ضروری است، که البته امسال ۵۴ نفر در رده شطرنج بزرگسالان جام شرکت کرده بودند.

باشگاه اردشیر همتی کرمان امسال حضور پررنگی در جام جان باختگان داشت، این در حالی است که برخی از تیم ها در جام شرکت نکردند، دلیل همراهی کرمانی ها و عدم همراهی برخی از تیم های دیگر را در چه می دانید؟

باشگاه اردشیر همتی کرمان، امسال با ۶۶ ورزشکار، در قالب ۶ تیم در تمام رده های فوتبال و والیبال و همچنین در رشته های انفرادی بدمینتون، شطرنج، تنیس روی میز، شنا و دوچرخه سواری شرکت کننده داشت. که در تمامی رده ها، مقام هایی را کسب کردیم.

جا دارد همین جا از جناب آقای فرزاد نیک دین، رییس هیات مدیره باشگاه، تشکر کنم که همیشه هوای ورزشکاران کرمانی را به هر عنوان دارد و از آنها حمایت می کند.

از اینکه چرا سایر باشگاهها و تیم ها در مسابقات شرکت نکردند اطلاعی ندارم، ولی فکر کنم مسائل مالی بی تاثیر نیست، ضمن اینکه کیفیت زمینهای بازی و خوابگاه هم موثر است.

فرستادن تیم های نونهالان و نوجوانان به جام جان باختگان یکی از دشواری های خانواده های شهرستانی است، چون کانون نیز هیچ امکاناتی برای همراهان ورزشکاران ندارد، شما در کرمان چگونه این مشکل را حل کرده اید؟

امسال مسئولیت سرپرستی دو تیم فوتبال نونهالان و نوجوانان باشگاه اردشیر همتی را هم بر عهده داشتم، که واقعا کار سختی است. ولی با همکاری امید شهریاری، مربی خوب تیم، خانواده ها و همچنین دوستان خوبم فریدون عیش آبادی و پوریا نوشادی، توانستیم بچه ها که عمدتا از انرژی زیادی هم برخوردار هستند را کنترل کنیم.

بازیکنان ما هم در محیط خوابگاه و هم در محیط مارکار و هم در زمین بازی، از نظر رفتاری و اخلاقی و انضباطی بدون هیچ حاشیه و گرفتاری، این چند روز را به پایان رساندند.

به نظر من راه حل این مشکل، مدیریت قوی سرپرست، اعتماد خانواده ها و همکاری خود بچه ها است.

با وجود اینکه انجمن زرتشتیان تهران در منطقه تهرانپارس مجموعه ای مثل رستم باغ را دارد و از سوی دیگر مجموعه ای مثل بابک خراشه امسال ساخته شده بود. باز هم هیچ تدبیری برای اسکان همراهان ورزشکاران اندیشیده نشد و از آن بدتر، خوابگاه ورزشکاران نیز همچنان در پایین ترین سطح ممکن بود. این عدم همازوری در تهران را اگر بخواهیم با همازوری و همراهی ارگان های زرتشتی کرمان در جام اشا مقایسه کنیم که همه برای برگزاری شایسته جام در تلاش هستند، تعجب می کنیم که این روش درست است یا آن روش؟ دیدگاه شما چیست؟

در مورد خوابگاه، اتفاقا با مسئول خوابگاه آقایان مستقیما صحبت کردم، واقعا هموندان کانون تمام تلاش خودشان را می کنند و چیزی بیشتر از این در توان آنها نیست. چه از نظر محدودیت های مالی و نیروی انسانی و هماهنگی های اداری با انجمن و سایر ارگانها.

البته نمی دانم سیستم مدارس انجمن تهران و یا مثلا مدیریت موقوفه رستم باغ به چه شکلی است، اما چیزی که می دانم و شدیدا پیشنهاد می کنم که کانون دانشجویان به آن توجه کند، اسکان همراهان و خانواده های ورزشکاران و تماشاچیان است که به شدت روی کیفیت مسابقات مخصوصا شطرنج تاثیر مستقیم دارد.

دوستان می تونند حتی با گرفتن هزینه بیشتر، یکی از مدارس اطراف مارکار را به عنوان خوابگاه همراهان و خانواده ها اختصاص بدهند.

به نظر شما چه چیزی باعث می شود که رابطه برگزارکنندگان و ورزشکاران دوستانه نباشد؟ از یک سو ورزشکارانی هستند که کاستی هایی را می بینند که باعث می شود تلاش هایشان به باد برود و از سوی دیگر برگزارکنندگانی هستند که بدون هیچ چشمداشتی دارند تلاش می کنند، اما نه تنها تشکری از آنها نمی شود که با طوفان انتقاد مواجه می شوند، این دو قطبی را چگونه می توان حل کرد؟

تا آنجا که امسال شاهد بودم، اتفاقا رابطه ورزشکاران و برگزار کنندگان خیلی هم دوستانه است. تنها چیزی که مسئله ساز می شود، هنگام مسابقات و مخصوصا موضوع داوری ها است.

بعنوان مثال داوران مسابقات فوتبال بانوان و نونهالان و نوجوانان از اعضای کانون دانشجویان هستند که دارای کارت داوری نیستند. اعضای برخی  از کمیته های دیگر هم همین طور.

تنها رشته ای که داوران آن قوی هستند، والیبال است که داورانی حتی در سطح ملی داریم و این باعث افتخار است. هرچقدر سطح داوری مسابقات بالاتر باشد، قاعدتا درگیری تیمها و بازیکنان کمتر خواهد بود.

نکته دیگر عدم توجه برگزار کنندگان به انتقادات بجا و سازنده بازیکنان است، که دلیلش هم ضعف آیین نامه مسابقات هست

بعنوان مثال در رشته شطرنج ساعت هر بازیکن نود دقیقه تنظیم شده در حالی که وقت کل بازی دو ساعت پیش بینی شده است. این یعنی عدم هماهنگی و ضعف در آیین نامه مسابقات.

داوری لیگ برتر بدمینتون سال ۱۴۰۲، نفر اول از سمت چپ فرشید بختیاری می باشد.

داوری لیگ برتر بدمینتون، سال ۱۴۰۱، نفر اول از سمت راست فرشید بختیاری می باشد.

مسابقات قهرمانی آفرود استان کرمان، سال ۱۴۰۰

داوری مسابقات شطرنج دانشجویان، آذر ۱۴۰۲