یکی از ورزشکاران زرتشتی ساکن یزد با ارسال خاطره ای از خوابگاه جام جان باختگان در پویش خاطره بازی با جام جان باختگان شرکت کرده است. خاطره و نوشته وی را می توانید در ادامه مطلب بخوانید:


هنگامی که در رده نونهالان و نوجوانان بودم در جام جان باختگان شرکت می کردیم، آخرین بار به حدود ۱۰ سال پیش باز می گردد، در اینجا می خواهم از خوابگاه جام برایتان بگویم، از بدو ورود به خوابگاه داستان داشتیم، اولین موضوع این بود که کدام اتاق را به ما بدهند؟ اصولا ما حداقل یک تیم بزرگسالان و یک تیم نوجوانان بودیم، یعنی حداقل ۲۰ بازیکن و هیچ کدام از اتاق ها نیز گنجایش ۲۰ نفر را نداشت.
شرایط اتاق ها هم به نحوی بود که تهویه مناسب نداشت و با توجه به اوج گرما، خیلی اذیت کننده بود. آن زمان خوابگاه در مدرسه هرمز آرش بود. در داخل ساختمان مدرسه یک سرویس بهداشتی وجود داشت که همیشه پر بود. در نتیجه باید از دستشویی و حمام داخل حیاط استفاده می کردیم. و وقتی از حمام به صورت حوله پیچ یا با شلوارک بیرون می آمدیم، سرایدار هم شاکی بود که زن و بچه اینجا هستند و رعایت کنید.
در مورد خورد و خوراک هم مسئولان تیم ما به این نتیجه رسیده بودند که برای تهیه غذای با کیفیت، خودشان اقدام کنند بهتر است، صبحانه را خودشان تهیه می کردند، ناهار را هم با هماهنگی دوستانی که در تهران داشتند تهیه می کردند. البته یک سال هم به خوبی به خاطردارم که غذا را از کانون گرفتیم. در یکی از روزها که ناهار قیمه بود. به ما غذا دادند، اما قاشقی همراه آن نبود و ما مجبور شدیم با قاشق چای خوری غذا بخوریم و یا گوشه ظرف یکبار مصرف را جداکنیم و از آن به عنوان قاشق استفاده کنیم.
در مورد تشک های خوابگاه هم برخی از آنها دارای لکه های زرد رنگ بزرگی بودند.
البته من متوجه شرایط اعضای کانون دانشجویان زرتشتی هستم و با توجه به اینکه خودم کار جماعتی انجام می دهم می دانم که چه قدر دشوار است و قدردان تلاش های آن ها هستم. تنها پیشنهاد می دهم که اولویت بندی خود را تغییر بدهند و به جای اهمیت و هزینه در برخی زمینه ها به موارد مهمتری مثل خوابگاه بیشتر بها بدهند.
رامبد خسرویانی.

گفتی است ورزشکاران زرتشتی و برگزارکنندگان و تماشاچیان پیکارهای جام جان باختگان، می توانند خاطرات خود را از این مسابقات به صورت ویدئویی یا نوشته به شماره ۰۹۱۳۲۵۸۹۳۴۵ ارسال کنند.