انجمن ها و مشکلاتی فراتر از اسکان موقت خانواده های زرتشتی

برساد، آناهیتا کشاورزیان _ جنگ واژه ای که شنیده بودم ولی به چشم ندیده بودم. این روزها کشورمان ایران، دچار این ستیز شده و همگی درگیرش هستیم.

تعدادی از هموطنانمان به این نتیجه رسیدند که کاشانه و محل زندگی خود را ترک کنند و به شهرهای اطراف رهسپار شوند. گروهی از انجمن های زرتشتی که مکانی را برای میزبانی از زرتشتیان داشتند، همراه شدند و محل هایی را برای اسکان خانواده های زرتشتی در نظر گرفتند که تصمیم بسیار سنجیده ای بود. چرا که در زمان های بحرانی، جوامع کوچک بهتر می توانند افراد جامعه شان را هدایت کنند. اما نکته اینجاست در میان افرادی که محل زندگی خود را ترک کرده اند. از جهاندیدگان تا نونهالانی که درکی از این روزها ندارند، حضور دارند.

هر کدام از ما مشغول به کار و زندگی بودیم و تلاش می کردیم تا روزی مان را از راه درست به دست بیاوریم. اما این روزها همه چیز بهم ریخته است حتی افرادی که اکنون در شهرهای امن زندگی می کنیم دیر یا زود بدون شک حداقل دچار مشکلات مالی خواهیم شد و این بحران همه را درگیر خواهد کرد خصوصا در این تورم.

همانطور که تا به امروز انجمن های ما در حال چاره اندیشی برای اسکان خانواده ها بودند و هستند در زمینه اقتصادی نیز می توانند اقداماتی انجام دهند و اقلام مورد نیاز را تهیه و در وقت نیاز توزیع کنند البته امیدواریم که به آن روزها نرسیم اما اگر افراد جامعه حداقل در زمینه خورد و خوراک دغدغه کمی داشته باشند، باعث آرامش خواهد بود.

اعضای هیات مدیره انجمن ها، منتخب زرتشتیان هستند و این توقع می رود که تلاش کنند تا به افراد جامعه رسیدگی کنند و در واقع این روزهاست که عملکرد انجمن ها می تواند آرامشی در دل آشفته افراد جامعه به وجود بیاورد.

از مشکلات مالی که بگذریم این روزها نیاز به آرامش و آموزش هم هست برگزاری یکسری برنامه های کوچک جمعی می تواند گذر از این دوران را آسانترکند. اینکه چند ساعتی در جمع باشیم بنا به هر مراسمی بی شک بهتر از باقی ماندن در خانه و پیگیری اخبار است.

برگزاری مراسم های آیینی و مذهبی شاید این روزها، مهم تر از زمان های دیگر باشد. اینکه افراد آگاه از شرایط، در جمع، صحبت کنند امیدی خواهد بود برای بقا. از سوی دیگر بی تفاوتی نسبت به افراد جامعه، شکستی برای تمام جامعه خواهد بود.

هدف از این نوشته نه انتقاد بلکه دعوت از انجمن ها و افراد جامعه است که در زمان بحران، آگاهانه عمل کنند. همه ما افراد این جامعه هستیم و همگی ایرانی و هموطن و باید در این دوران مرهمی باشیم بر مشکلات و برای داشتن جامعه ای سالم تلاش کنیم.

بدون شک افراد دانا و توانایی در انجمن های ما مشغول تصمیم گیری هستند ما هم به عنوان عضو کوچکی از جامعه، در کنارشان همدلیم، باشد تا آرامش به میهنمان بازگردد.