عکس از آرش ترکی شریف آباد _ آیین آتش بام در تقویم قدیم زرتشتیان، بامداد چهارشنبه ۲۵ تیر ماه ۱۴۰۴ در محله زرتشتی نشین شریف آباد اردکان برگزار شد.
بر اساس گاهشمار قدیم زرتشتیان که در آن روزهای کبیسه محاسبه نشده است، اورمزد و فروردین ماه با روز ۲۵ تیر ۱۴۰۴ برابر شده است.
امروزه زرتشتیان شریف آباد همانند همکیشان در مزرعه کلانتر و حسن آباد میبد و سایر محله های زرتشتی نشین این مراسم را بدین ترتیب به جا می آورند:
روز پیش از آیین آتش افروزی، کدبانوی خانه مجددا و برای چندمین بار همه جای خانه را آب و جارو کرده و گِل سفید را به شگون آمدن سال نو باستانی به دیوار، در ورودی خانه و آویشن را به پای ستون در خانه می ریزد و سبزه مهیا شده را در بالای سردر ورودی خانه قرار می دهد.
پس از پایان پذیرفتن گاهان پنجه آخر سال(چهره همس پت میدیم) در پسین روز وهیشتوایش، کدبانوی خانه با استفاده از مخلوط خاک رس و آب، چیزی را که به شکل نیمکره بوده و کپی(Kopi) نامیده می شود ساخته و چند شاخه تازه ریحان را در وسط مخروط گلی ساخته شده قرار داده و به همراه یک ظرف بزرگ فلزی که محتوای آب و آویشن می باشد، در لبه دیوار پسکم ( peskam ) در بالای پشت بام قرار می دهد. کدبانوی خانه همچنین چندین ساعت پیش از برآمدن آفتاب سفره سال نو را مهیا می کند که شامل نان، کماچ(کماچک، Kmaachok)، انواع میوه فصل، سیروگ و تخم مرغ، آب، شیر، چای، سبزه سال نو، سیر و سداب، حلوای آرد، حلوای خرما و کنجد، لرک، آب و تخم شربتی، برنج پخته شده، کلیه(Kalieh) بامیه و مجمر آتش و بوی خوش است.
و بدین ترتیب ساعتی پیش از برآمدن آفتاب، آتش افروزی بر روی بام انجام می شود. در هنگام آتش افروزی، اعضای خانواده به اوستاخوانی و راز و نیاز با خداوند یکتا می پردازند و به فروهر پاک درگذشتگان درود می فرستند.
به دنبال آتش افروزی و پس از برآمدن آفتاب ظرف بزرگ پر از آب و آویشن در همه جای پشت بام پخش شده و درادامه بخشی از آتش درون مجمر بزرگ آتش به مجمر کوچکتری انقال یافته و پس از ریختن بوی خوش بر روی آتش، کدبانو یا مرد خانه مجمر آتش را در همه جای خانه گردانده و سپس راهی آتشکده شاه ورهرام ایزد شریف آباد می شود.
در آتشکده، خادم آتشکده(موبد ماهیار دهموبد) آتش موجود در مجمر آتش را با آتشگیره به داخل آفرینگان بزرگ اصلی داخل آتشکده انتقال می دهد.
و اما در ادامه بر اساس رسمی کهن، برخی از مردان و جوانان با کوهه(Koha) پر از آتش و بوی خوش به سوی آتشکده روانه می شوند تا پس از انتقال آتش و بوی خوش به داخل آفرینگان آتش، مسابقه زیبا و تماشایی کوهه زنی یا کوهه جنگی(Koha – jangi) را برگزار کنند.
ذکر این نکته ضروری است که این مسابقه تا سه دهه گذشته با باشندگی شمار زیادی از جوانان، نوجونان و مردان شریف آبادی در محوطه باز آتشکده برگزار می شد، اما در سالیان اخیر با مهاجرتهای بسیار، تنها گروه اندکی کوهه را می سازند و یا برحسب سلیقه به مسابقه کوهه جنگی می پردازند و یا با کوهه راهی خانه می شوند.
در مورد کوهه(Koha) باید گفت که تقریبا داری شکل بیضوی بوده، با این تفاوت که در قسمت جلو دارای نوک تیزتر بوده و در قسمت عقب پهن تر می باشد. در قسمت عقب محلی برای نگهداری آتش و در بخش جلویی نیز محلی برای نگهداری بوی خوش تعبیه شده است. درضمن، کوهه از مخلوط خاک رس و آب و یا خاک رس، کاه و آب ساخته می شود.
گفتنی است پس از انتقال آتش به آفرینگان، زرتشتیان در آتشکده به اوستاخوانی و نیایش به درگاه اهورامزدای یکتا می پردازند.
