فرامرز پوررستمی، فرنشین کمیسیون روابط عمومی انجمن زرتشتیان تهران درباره عدم تایید برای حضور در انتخابات گردش ۴۶ انجمن گفت:


انتخابات را نباید صرفاً به‌عنوان یک رویداد روزانه دید؛ بلکه باید به آن به‌عنوان یک فرآیند طولانی‌مدت نگریست. این فرآیند از زمانی آغاز شد که تصمیم به برگزاری انتخابات گردش ۴۶ در انجمن زرتشتیان تهران گرفته شد و متعاقب آن، هیئتی برای نظارت بر انتخابات تعیین شد.

وی افزود: خطای نخست در همان ابتدای کار و در تعیین هیئت نظارت رخ داد. هیئت مدیره بدون تدوین آیین‌نامه و مشخص‌کردن چارچوب اختیارات، هیئت نظارت را معرفی کرد. در حالی که اعضای مجمع عمومی وظیفه خود را به‌درستی انجام دادند و این هیئت را انتخاب کردند، اما نبود تجربه کافی و نداشتن دستورالعمل مشخص باعث شد که اشتباهات پی‌در‌پی تا روز انتخابات ادامه پیدا کند؛ موضوعی که نارضایتی قابل‌توجهی در میان همکیشان تهرانی ایجاد کرد.

پوررستمی ادامه داد:مبنای رد صلاحیت من و چند نامزد دیگر، استناد هیئت نظارت به قانون احزاب و تعریف آن از حزب بود. این قانون برای احزاب سیاسی تدوین شده و ارتباطی به انجمن‌های دینی ندارد. این برداشت نادرست منجر به آن شد که انجمن زرتشتیان به اشتباه به‌عنوان یک نهاد حزبی تلقی شود، در صورتی که اساسنامه انجمن صراحتاً تأکید دارد که فعالیت سیاسی و حزبی ندارد.

وی گفت: قانون احزاب حتی در ماده‌ای جداگانه تأکید می‌کند که انجمن‌های اقلیت‌های دینی صرفاً فعالیت اجتماعی و رفاهی برای همکیشان خود دارند. بنابراین تطبیق انجمن زرتشتیان با تعریف حزب، هم نادرست و هم خطرناک است. اگر این مسیر ادامه یابد، نه در صلاح ماست و نه در شأن انجمن.

پوررستمی اظهار کرد:یکی دیگر از اشتباهات هیئت نظارت، واگذاری بیش‌ازحد اختیارات به نهاد ناظر بالادستی بود؛ تا جایی که ناظر از نقش نظارتی به نقش «آمر» تبدیل شد. تمدید یا توقف رأی‌گیری و تصمیم‌گیری در جزئی‌ترین موارد، باید در اختیار هیئت نظارت باشد، نه نهاد بیرونی. چنین عملکردی استقلال برگزارکنندگان را زیر سؤال برد.

وی با انتقاد از مراجعه‌های مکرر به نهادهای بالادستی گفت:در تجربه‌های پیشین هم دیده‌ایم که این مراجعه‌ها معمولاً نتیجه مطلوبی برای ما نداشته‌اند؛ نمونه‌اش اساسنامه فعلی انجمن زرتشتیان تهران است که بدون تأیید انجمن و صرفاً با مهر نهاد بالادستی به اجرا گذاشته شد. امروز تنها انجمنی هستیم که مهر خودمان پای اساسنامه‌مان نیست.

پوررستمی تأکید کرد:امیدوارم از این به بعد بیشتر مسائل را درون خودمان حل کنیم، به تجربه‌های پیشین و سایر انجمن‌ها مراجعه کنیم و از اشتباهات گذشته درس بگیریم.

وی در پایان گفت: درست است که من را از شرکت در انتخابات گردش ۴۶ محروم کردند، اما این به معنای حذف شدن نیست. من یک کنشگر اجتماعی‌ام و یک کنشگر قدیمی را نمی‌توان کنار گذاشت؛ فعالیت من ادامه دارد، اگر نه در اینجا، در جای دیگر. نمونه‌اش فرشیدنیکفام است که او هم محروم شد، اما یکی از بهترین افراد در حوزه مددکاری زرتشتیان بود.