سخن گویم ز فردوسی نشان جویم ز خیام
دو مرد نیک ایرانی بزرگانی نکونام
ز فردوسی که شهنامه به ایران ارمغان داده
ز خیامی که از شعر و ریاضی بس نشان داده
بنام نیک فردوسی، برون شد دشمن از ایران
دوباره پارسی گویان ربودند گوی از میدان
همانا زنده شد فرهنگ جاویدان ایرانی
بشد بیرون ز ایران، اهرمن، چون عهد اشکانی
به دانایی فردوسی حماسی گوی دوران شکیبایی
بسی گفتند دانش ها از این مرد اهورایی
ز خیام آن رباعی گو ریاضی دان شابوری
همه دانند و دانی و از این دانسته مغروری
در این باغ وطن بشکفته گل های فراوانی
که تابیدن گرفت از دانش آن ها فروغ نیک یزدانی
