روانشاد بهمن دبستانی، پور اردشیر، در آبادی زرتشتی نشین شریف آباد اردکان سال ۱۳۲۵ خورشیدی به دنیا آمده بود.

پدر وی روانشاد استاد اردشیر دبستانی به مدت چهل سال مدیریت مدرسه ای را در شریف آباد بر عهده داشت که خود در راه اندازی آن شرکت و تلاش کرده بود و به دلیل پیشه آموزش در این دبستان به اردشیر دبستانی نامور شد. باید یادآور گردم که این مدرسه دخترانه نخستین مدرسه دخترانه در اردکان بوده است.

به این ترتیب روانشاد بهمن دبستانی در خانواده ای فرهنگی زاده شد و دوره آموزش ابتدایی را در شریف آباد و دوره متوسطه (دبیرستان) را در اردکان گذرانده بود.

بهمن دبستانی (عکس شماره یک) ابتدا به توصیه نزدیکان در رشته پزشکی ثبت نام کرد و به مدت سه سال در دانشگاه اصفهان در این رشته تحصیل نمود ولی با شروع بیماری قلبی تحصیل را ترک کرد و برای درمان راهی اتریش گردید.  این چنین گفته اند که مخارج بیمارستان او به خاطر نامه نگاری های متعدد با دولت وقت، توسط این دولت پرداخت شده بود. او در اتریش به دلیل علاقه زیاد به مطالعات سیاسی و اقتصادی تغییر رشته می دهد و در گرایش اقتصاد سیاسی پذیرفته می شود و در مدت کوتاهی زبان آلمانی را فرا می گیرد.  وی که دارای سطح هوشی بالایی بوده با رتبه بالایی در این رشته پذیرفته شده و ادامه تحصیل می دهد.  لازم به یادآوری است که آن روانشاد به گفته هم دوره ها و برخی اساتیدش(در اتریش) زبان های آلمانی و انگلیسی را به خوبی و روانی صحبت می کرد.

روانشاد بهمن دبستانی(عکس شماره یک)

وی مدتی به گونه ارثی دچار مشکل قلبی بود که شوربختانه به همین دلیل در سال ۱۳۵۷ پس از چند سال مداوا و دو بار عمل دریچه قلب از دنیا می رود.  پس از درگذشت وی در بیمارستانی در اتریش، یک برادر ایشان که مقیم کانادا بوده اند به نام الله یار دبستانی، کالبد برادر خویش را به ونکوور کانادا انتقال میدهد و جسمش در همان جا به خاک سپرده می شود (عکس شماره دو).

روانشاد بهمن اردشیر دبستانی شاید برای نخستین بار در جهان در شهر وین(کشور اتریش) در اوایل دهه پنجاه پیشنهاد اولین دانشکده بین المللی صلح را می دهد که مورد توجه رییس جمهور آن زمان اتریش  آقای رودلف اشلاگر (از ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۶) قرار می گیرد.  در بازگشت به ایران(سال ۱۳۵۶) روزنامه ها و مجلات و رادیو و تلویزیون هم در این باره با او مصاحبه ای انجام داده و چنین مطرح می کنند که یک دانشجوی ایرانی برای ساختن یک دانشکده صلح پیشنهاد داده است.  با همه این ها این پیشنهاد شوربختانه نادیده گرفته می شود و با منافع برخی گویا سازگار نبوده است و در نهایت با درگذشت بهمن به سرانجام نمی رسد.

آرامگاه روانشاد بهمن دبستانی(عکس شماره دو)

به نوشته استاد رشید شهمردان (۱۳۶۰)، این دانشجوی ایرانی زرتشتی به واسطه ایمان خود به ارزش صلح و دوستی بنا بر آموزه های دینی پیامبر خود علاقمند بود که یک موسسه یا دانشکده بین المللی در جهت گسترش صلح و نزدیکی بین ملت ها و دولت ها در اتریش پایه ریزی نماید.  در شوند این که چرا اتریش را برای چنین حرکتی برگزیده بود او به روزنامه های داخلی ایران در آن زمان گفته بود که اتریش در عرصه روابط بین المللی از نظر سیاسی و از نگاه ایشان به هیچ جبهه و مسلکی وابسته نبوده  و برای این که اعمال نفوذ و قدرت بر روی این دانشکده نوبنیاد به حداقل برسد کشور اتریش را مناسب دانسته بود.   امروزه در جهانی که مردم آن این جا و آن جا در آتش درگیری ها و جنگ های منطقه ای می سوزند و سالیانه میلیاردها دلار از توانایی های مالی کشورها صرف هزینه های نظامی و کشت و کشتار می گردد جای یک چنین بنیاد و ارگانی در جهت ایجاد و تقویت و گسترش صلح و دوستی همچنان خالی است.

یاد آرمان دانشکده صلح و دوستی روانشاد بهمن دبستانی شریف آباد همچنان گرامی باد.

داریوش مهرشاهی (شنبه پنجم اسفند ۱۴۰۲)

سرچشمه ها

صحبت های مهندس خدایار وفاداری و  کدبان بهمن فرهاد دبستانی (پسر برادر روانشاد بهمن اردشیر دبستانی)

شهمردان، رشید: تاریخ زرتشتیان پس از ساسانیان. انتشارات راستی، ۱۳۶۰، تهران.