تصاویری از ارائه نوشتارهای اصلی ۱۳ تا ۱۸ سال مانتره در روز سوم

همزمان با روز پایانی بیست و چهارمین همایش اوستاخوانی و گاتاشناسی مانتره، چهار نوشتار باقیمانده رده اصلی ۱۳ تا ۱۸ سال در تالار بزرگ همایشگاه مارکار تهرانپارس ارائه شد.

داوری این نوشتارها که پسین آدینه دهم شهریور ماه ارائه شدند بر عهده خانمها دکتر فرزانه گشتاسب، موبدیار پریا ماوندی و موبد دکتر اردشیر بهمردی بود:

ارائه نوشتار از نماز زرتشت تا نماز زرتشتی توسط پارسا نمیری، پارسا پاکسرشت

چکیده:

واژه نماز ار دیر زمان تا حال معانی گوناگونی داشته است. واژه نماز از گذشته تا به امروز به معنی فرمانبردار و احترام است که در واژه پارسی پهلوی نماک آمده است که هم از ریشه باستانی(نم) به معنای خم‎شدن و کرنش است.

خرده اوستا از دوران ساسانی برای نیایش‎کردن در مراسم دینی زرتشتی به وسیله موبدان و توسط عامه مردم کاربرد داشته است. بنابه استفاده کلمه نماز در نیایش مورد نظر معنای متفاوتی به خود گرفته است، البته در نهایت تمام معانی به احترام گذاشتن، درود، خدمت‎گذاری به خالق بر می‎گردد.

زرتشتیان هر روز در پنج‎گاه، اهورامزدا را نماز می­گزارند و هنگامه این نماز­ها دارای محدودیت زمانی است. امروزه نماز پنج‎گانه را معمولا موبدان به جا می­آورند و بیشتر زرتشتیان به خواندن دعاها، صبح‎گاه و شام‎گاه، اکتفا می­نمایند.

کلیدواژه‌ها: نمـاز، نمنگهـا، نمـه، یشت­هـا، گاهـان

ارائه نوشتار همسنجی دیوان از نظرگاه شاهنامه و گاهان توسط آرین بمانی چم، نیکان شهریاری

چکیده:

دیوان در شاهنامه و گاهان موجودات بد شناخته شده­اند به گونه­ای که در شاهنامه به صورت داستانی و با شخصیت­های غول‎پیکر نمایش داده­شده و در گاهان مردمان بد و دروغ­کار را دیو خطاب کرده‎اند.

دیو در اوستا با واژه daeva آمده که به معنی بت‎پرستان و پرستندگان نیروی طبیعت است و اما در زبان هندی ‎باستان به معنای خدا می­باشد.

از نظرگاه اشوزرتشت؛ دیو به معنی افرادی است که کارهای اشتباهی انجام می­دهند، مانند دروغ­کاران..

اما در شاهنامه، فردوسی از دیوها به عنوان موجوداتی پلید، زشت و قدرتمند یاد شده است که هر دو (اشوزرتشت و فردوسی) از دیوها به منظور موجودات بد و پلید یاد کرده­اند.

کلیدواژه‌ها: دیـو، اکوان دیـو، ارژنگ دیـو، دیو سپید، شاهنـامه، گاهـان

ارائه نوشتار پژوهشی پیرامون اشی و بررسی بندهای گاهان آن توسط کیانا نمیرانیان، شینا سرداری

چکیده

در این نوشتار تلاش بر آن شده که با بررسی ایزدان که در آگاهی مردم ادوار گذشته  نقشی بسیار پررنگ داشته­اند، به جست و جو پیرامون ایزد اشی یا ارد و نیز جستاری در گاهان پرداخته شود تا بتوان نگرشی تمیزداده‌شده درباره­ی این ایزد به دست آورد. پژوهشی در بندهای گاهان انجام شد و تعداد مراتبی که به واژه ی اشی و یا لغات برگرفته از آن برخورد شد پانزده مرتبه انگاشته شد. همچنین در دیدگاه مادی باورهایی در باب این ایزد موجود بوده که به این موارد نیز پرداخته شده است. بندهای اندکی از یشت­ها آورده شده و نیز به معنای واژه­ی اشی مذکور در فرهنگ­های واژگان گوناگون پرداخته شده است. یافته­ها نشانگر این موضوع هستند که اشوزرتشت در گات­ها از واژه­ی اشی در معنای مینوی و به مفهوم بخشایش سخن به میان آورده است و دیدگاه متفاوتی در زمیته­ی این ایزد را می­توان در یشت­ها نظاره­گر بود.

کلیدواژه‌ها: ارد (اشی)، گاهان، یشت­ها، ایزد، بخشایش، وهومن، اشا، ارمئیتی

ارائه نوشتار اییریامن ایشیه توسط یسنا بهمردی، ویستا رایومند

چکیده

در فرهنگ و ادبیات زرتشتی واژه‎ها و مفاهیمی وجود دارند که روشن و آشکار نیستند و در کتاب‎های به جای مانده از دوره باستان و میانه و نو نشانه‎ها و توضیحات کمی وجود دارد به همین دلیل محققان و دانشمندان زبان‎شناس تنها اشارات اندک و گذرا به آن نموده‎اند.

از جمله این واژه‎ها می‎توان به اییریامن ایشیه اشاره کرد که در گاهان و متنهای دوره میانه اشارات مختصری به آن شده‎است.

در این نوشتار تلاش شده است تا حد توان و به عنوان آغاز راهی هر چند کوچک این واژه را شناسایی و به بررسی و پژوهش در آن بپردازیم. آنچه می‎توان به آن اشاره کرد این که ایریمن (که شکل دیگر واژه اییریامن است) یا  کلام ایزدی پاسبان سلامتی و ایزد دور دارنده پلشتی‎ها و بیماری‎ها است و همچنین گروهی از پیروان اشوزرتشت با همین خصوصیات و خویشکاری هستند.

کلیدواژه‌ها: اییریـامن ایشیـه، اردیبهشت‌یشت، وندیـداد، متون پهلوی، اوستا